Even een woordje over hoe het stemmen hier precies in zijn werk gaat.
Ik sta er altijd weer verward naar te kijken, naar al die mensen die kriskras door het stemlokaal lopen. Uit gewoonte en voor enige houvast speur ik dan naar een rij om in aan te schuiven, maar die is er niet. Verscholen in de hoek staat een stemhokje, maar dat wordt duidelijk niet gebruikt. (Je mag daar inkruipen als je wil, maar zeer weinig mensen doen dat hier).
De procedure is eigenlijk zeer eenvoudig –misschien een beetje te eenvoudig voor iemand die opgegroeid is met reusachtige stembrieven waarop je heel erg nauwkeurig dat bolletje moest inkleuren, en later de haast gerobotiseerde stembusgang waarbij aangeduid werd wanneer je in welk stemhokje mocht binnengaan, waarin je dan werd opgewacht door een computer die zodanig geprogrammeerd was dat je zeker niets verkeerd kon doen.
Hier staan er in het stemlokaal links en rechts een paar tafels opgesteld met daarop de stembriefjes en de enveloppen. Elke partij heeft een eigen briefje (zie foto) en dus een eigen stapel. Er is ook een tafel waaraan de onfortuinlijken zitten die deze dag hun dienstplicht vervullen. (Die begint om 8u ´s morgens en kan duren tot ver na middernacht.)
Het enige wat je moet doen, is het lokaal binnenstappen, tussen de stapels stembriefjes de partij van jouw keuze zoeken en dat briefje in een enveloppe steken. Daarmee ga je naar de tafel waar de mensen van het stembureau zitten. Die noteren je naam en identiteitsnummer, de voorzitter licht het papier op dat de sleuf van de stembus bedekt, je laat je stembrief erin vallen en klaar is kees (of Carlos, bijvoorbeeld). Veel partijen sturen die stembriefjes en enveloppen al mee met hun campagne-post, dus als je dat meeneemt, kan je gewoon rechtstreeks naar de stembus benen.
Voorwaar, er is orde in de chaos.
Kattebelletjes 
Raar eh? Erg anoniem lijkt me dat niet…
Hier gaat het op dezelfde manier. Alleen gebruiken ze het stemhokje wel, want in ons dorp is het aantal kiezers is zo laag dat iedereen kan zien welk briefje je van de tafel neemt. De meesten nemen een paar briefjes mee in het stemhokje en steken er daarvan dan eentje in de enveloppe. Ik vind ook dat het wel iets heeft in vergelijking met het stijve systeem in België.
Vier jaar geleden ben ik ook nog in dat stemhokje gekropen -compleet overbodig natuurlijk, want ik kende hier geen kat, het was pure conditionering. Deze keer heb ik dus voor het eerst “niet anoniem” gestemd. Maar moesten er daar mensen hebben rondgelopen van wie ik wist dat ze op een lijst stonden, dan had ik inderdaad ook weer het stemhokje gebruikt. Dorpspolitiek 🙂