De eindejaarsloterijen in Spanje zijn een tricky business, omdat je er niet aan kan ontsnappen, zelfs niet wanneer je zoals ik nog nooit met loterijen hebt meegedaan en er uit principe ook niet mee wil meedoen. Het aantal lotjes waar je uiteindelijk mee opgezadeld raakt, is daarom een goede graadmeter voor de mate waarin je als buitenlander geïntegreerd bent in de Spaanse samenleving (zie wasdraad-foto onderaan en trek uw conclusies).
Het gaat als volgt.
Er is de Sorteo de Navidad, de Kerstloterij, waarvan de hoofdprijs El Gordo genoemd wordt. En met Driekoningen is er een tweede loterij, El Niño. Een ticket voor deze loterijen is belachelijk duur (200 euro voor een nummer in de Sorteo de Navidad), dus wordt een nummer gezamelijk gekocht. Voor 20 euro maak je dus kans op een tiende van de prijs als jouw nummer wint, aangezien je die dan deelt met 9 andere mensen. Je kan ook kleinere delen kopen, wat meestal gedaan wordt.
Wat deze loterij zo onontkoombaar maakt, is dat vrijwel alle verenigingen, bedrijven, instituten, muziekscholen, academies, en ga zo maar door, je een pak lotjes onder de neus schuiven. En er wordt je vaak niet eens gevraagd of je er wel aan wil meedoen, daar wordt eenvoudigweg van uitgegaan. Op de muziekschool wordt dat geld (45 euro per leerling, I kid you not) regelrecht van je rekening gehaald. Je betaalt per lotje een deel voor de loterij en een deel voor de vereniging, falla, enzoverder, die je het lotje aanbiedt (de donativo). De bedoeling is dan dat je die lotjes verder verkoopt natuurlijk, al komt het meestal neer op een ruilbeurs, want iedereen zit met een stapel loten van hier en daar en overal opgescheept. Ik had het gedaan gekregen dat ik op de muziekschool toch dat bundeltje kon teruggeven als ik alleen de donativo betaalde (dus het geld dat naar de muziekschool gaat), maar op die manier doe je niet mee aan de loterij natuurlijk. “Oei,” zei Alfonso, “maar als dan juist dat nummer wint, dan wint iedereen rond ons behalve wij! Toch maar proberen om nog aan een lot van dat nummer te geraken.” Ben je mee met het systeem? Zo werkt het dus.
De trekking voor de Sorteo de Navidad is op 22 december, en gebeurt door weeskinderen van het San Ildefonso Instituut in Madrid. Zij trekken de ballen (ja sorry, ik kan het niet anders uitdrukken) en zingen de nummers. Het is een zeer karakteristiek gezang dat niet bepaald mooi te noemen valt en waar je die dag niet aan kan ontsnappen, want iedereen heeft dan zijn radio aan staan. Je hoort het terwijl je bij de slager in de rij staat, kan het vervolg beluisteren in de groentewinkel, en het begeleidt je zelfs op je weg naar huis, want op straat galmt het via openstaande raampjes uit de autoradio´s.
Ik moet toegeven dat het wel spannend is de nummers nadien op de website van de krant in te tikken om te zien of je iets gewonnen hebt, biljet na biljet.
En voor de nieuwsgierigen onder u: dit jaar hebben we 14,5 euro gewonnen. Olé!
Kattebelletjes 