Een tijdje geleden kwam ik terecht op de blog van Lekkende Kraan, waar een jaargenote jeugdherinneringen post. Het bleek een verslavende mix van melancholie, pijnlijke herkenning en droge humor. Warm aanbevolen dus!
Een paar voorproefjes:
“In haar kamer stond een ladekast. Ik wist dat in één van de lades haar badpakken lagen, want dat had ze me getoond. Ik wist niet dat dat tot de mogelijkheden behoorde, meerdere badpakken hebben. Zelf had ik er één, een goedkoop dat slobberde. Mijn moeder vond badpakken niet zo doorslaggevend.”
“Stevens ouders waren boeren. Ik wist niet eens welke soort boeren: varkens of aardappelen of fruit. Het maakte ook niks uit. Mijn eigen ouders waren leerkracht, dus als het ooit tot een huwelijk kwam, was er sowieso niks om over te praten.”
“In die tijd was het normaal dat je in het begin van de schoolvakanties informeerde naar de resultaten op het rapport. Scholen waren toen ook nog gewoon plekken waar kennis werd vergaard. Tegenwoordig is het allemaal complexer geworden. Kinderen mogen in geen geval herleid worden tot hun cognitieve vermogens en als ze slechte punten halen, heeft de zorgjuf het gedaan. In de jaren 80 en 90 waren we zo ver nog niet. Er was een groen schoolbord, banken in strakke rijen en methode-scholen waren iets voor mensen die hun eigen yoghurt kweekten.”
Kattebelletjes 