Hier een zeer schoon goed voornemen, uit een liedjestekst van Fréro Delavega:
(Uit: Coeur Éléphant. De video bestaat uit iets meer dan drie minuten vol natuur, inspirerende muziek en erg mooie Franse jongens. Lijkt mij een goede manier om het nieuwe jaar te beginnen.)
Een heel fijn 2018 gewenst, allemaal 🙂
In December vieren we elk jaar de verjaardag van een vriendin. De voorbije jaren waren we steeds ´s middags iets gaan eten in een Indisch restaurant in Valencia, en nadien blijven hangen tot een uur of zeven in de namiddag. Dit jaar zei ze dat we ´s avonds zouden afspreken, omdat enkele mensen aangegeven hadden dat het leuk zou zijn nadien in het nachtleven te duiken.
“We hebben afgesproken in het restaurant om 21.30u,” zei ze.
En ik dacht: “Sh*t.”
Want ik zat eindelijk in een gezond slaapritme, en ik wist dat een dergelijke deviatie, ook al was het maar voor één nacht, me weer volledig uit balans zou brengen. En dat was wat er gebeurde.
Dat feestje was verleden zaterdagavond. Om één uur ´s nachts verlieten we het restaurant, en terwijl de anderen een bar opzochten, ging ik naar huis. Tegen twee uur lag ik in bed, iets voor drie uur viel ik in slaap.
Vandaag is het dinsdag en ik heb nog steeds watten in mijn hoofd, want hoewel ik gisteren redelijk op tijd naar bed ben gegaan, duurde het tot twee uur ´s nachts voor ik de slaap kon vatten. Dat had voor een deel ook wel te maken met het feit dat dochterlief ziek was geweest, gisteren een koortsige siesta had gedaan, en dan tegen de avond zo opgekikkerd was dat ze om 23u nog niet sliep. Waardoor ik dus tot laat in de avond kleuterjuf/verpleegster had moeten spelen en ´s avonds opgedraaid naar bed was gegaan.
En op zo´n momenten komt dan vaak de moedeloosheid opzetten. Want dan denk ik: “Hoe doen Andere Mensen dat?” Of nog zieliger: “Hoe komt het dat Andere Mensen dat kunnen en ik niet?” Hoe komt het dat andere mensen op zaterdag zorgeloos op restaurant kunnen gaan, voor twee/drie/vier/vijf kinderen tegelijk kunnen zorgen, en op maandag naar hun werk kunnen? Want al bij al nog chance dat ik sinds juli de arbeidsmarkt achter me heb gelaten. Had ik me gisteren naar een paar klassen moeten slepen, dan was ik vandaag met een migraine begonnen, of had ik me alleszins op zeer onaangename wijze door de week moeten slepen.
Maar ik heb onderhand geleerd dat het geen zin heeft dat soort vragen te stellen. Dat we in het leven allemaal tamelijk at random met een stel kaarten bedeeld zijn, en dat het de bedoeling is het spel zo goed mogelijk door te komen met de kaarten die je in de hand hebt. En dat we al blij mogen zijn met de kaarten die we gekregen hebben. En inderdaad, soms moet ik pro´s en contra´s afwegen die voor een ander van geen belang zijn. Maar ik vermoed dat dat uiteindelijk voor iedereen geldt, al zien we dat bij anderen niet altijd gebeuren –misschien omdat we niet graag in onze kaarten laten kijken.
(Voor wie zich niet meer herinnert wat Plan B was: dat staat hier.)
Ik heb dat dus afgekregen. Ha!
Dus daar zat ik vorige week, op de metro naar Valencia, met een keurig mapje op mijn schoot:
Zeer onschuldig wandelde ik daarmee de gebouwen van de Valenciaanse Gemeenschap binnen en werd tegengehouden door de security. Toch raar wanneer je veiligheidsdiensten moet passeren om je schoonbroer te zien, maar dat gaf nog wat extra cachet aan de onderneming.
Mijn infiltrado zei dat hij het aan de juiste mensen zou doorspelen (zo doet men dat hier in Spanje, da´s alleszins al een punt gescoord), en dat het er goed uitzag, omdat de verdeling van de personages en de manier waarop ze interageren gebruikt kan worden om gendergelijkheid te promoveren. En daar zijn ze hier de laatste tijd wel erg mee bezig.
Dus wie weet?
Al lijkt de kans mij vooral erg groot de ze het idee gewoon pikken en iets maken dat er erg op lijkt.
En de allergrootste kans is dat er helemaal niets mee gedaan wordt. Maar soit, dan hebben we het tenminste geprobeerd.
Toch nog even snel een persconferentie gegeven:
Dat hebben we dan ook weer gehad.
Zoals jullie weten heb ik hier een directe connectie met Sinterklaas, en hij laat weten dat hij het heel tof vindt wat die schrijvers voor De Morgen gedaan hebben, maar dat hij toch liever voor zichzelf spreekt. Bijgevolg:
Vooraleer die pieten-polemiek weer begint,
Hier een briefje, geschreven door de Sint
Want ´t is niet dat ik op iemand zijn tenen wil trappen,
Maar er is iets dat jullie nog altijd niet snappen
De vacature voor Piet staat open voor iedereen
Niet voor zwarte of witte pieten alleen
Ik heb onder mijn pieten zelfs aziaten
Alleen heeft niemand dat in de gaten
Want roet is de gelijkmaker in ´t pietenvak
Dankzij dat vuil is elke piet op zijn gemak
In geen enkel bedrijf vindt men zo weinig discriminatie
Als bij de Sint en zijn pietendelegatie
Daarom vraag ik aan alle nepklazen dit jaar:
Zoek u een gevarieerd hulpteam bij elkaar
Dat zwart-wit-denken is zo passé
Dat zegt uw Sint -en die gaat toch al even mee.
Vrolijk Sinterklaasfeest, allemaal!
Voor ik naar Spanje vertrok, heb ik op een blauwe maandag een tijdje in Waarschoot gewoond. Inderdaad, Waarschoot, of all places. Een plek met zo mogelijk nog minder inwoners dan Rafelbunyol, (maar desondanks een eigen wikipedia-pagina in het Spaans -ge moet het toch maar kunnen).
Het is een dorpje op fietsafstand van Eeklo, dat bovenmaats veel cafés en kapperszaken telt, en door de bewoners liefdevol “Worschuet” genoemd wordt, als ik het mij goed herinner. Ik kwam er terecht door toedoen van het ex-lief, die werk had in Lovendegem. In Waarschoot vonden we een betaalbaar huurappartementje, op de Oostmoer, boven de Aveve, en van daaruit vertrokken we elke dag naar ons werk: hij in Lovendegem, ik op een school in Zomergem.
En nu lees ik in de krant dat Waarschoot, Lovendegem en Zomergem gaan fuseren tot Lievegem. Gaat de naam Waarschoot dan nog gebruikt worden? Gaat dat over een paar jaar nog bestaan? Zei ik het niet, dat je als ex-pat nooit meer echt terugkan naar de plek die je hebt achtergelaten?
Wat een vreemd gevoel.
En Lievegem… Het is een schattige, nobele poging, maar ik weet het niet.
Ik heb precies meer een voorkeur voor Ex-lievegem.
Kattebelletjes 