(Over het wat en het waarom van deze reeks, lees: “Tien jaar zonder…“)
Vrijdag 26 september 2008
Dag lieverds en lachebekjes,
Vandaag heb ik goed nieuws te melden: de eerste arbeidsovereenkomst is binnen! Het gaat om zes uurtjes per week naschools Engels geven aan kinderen van 4 tot een jaar of 12.
De directrice van het schooltje is een perfect tweetalige blondine met veel felblauwe oogschaduw en een verwarde ingesteldheid (ik heb haar in tien minuten tijd mijn CV zien kwijtraken en haar fietssleutels.) Maandag is er de eerste lerarenvergadering. Het betaalt belachelijk weinig, maar het is een begin waar ik al heel blij mee ben. Nu gaan we proberen aan wat privélessen te geraken en iets in de toeristische sector te vinden voor in het weekend.
Ik kon ook in een andere school beginnen, maar die betaalden nog minder en de uren vielen samen. Heb alles samen een stuk of tien gesprekken gehad en de commentaren gingen van “Oh, wat heb jij veel ervaring” over “Oh, je hebt niet genoeg ervaring” tot “Jamaar, je moet wel Spaans kunnen” en “Je moet geen woord Spaans kunnen, hoor”. In een instituut dat Engelse lessen aanbiedt aan bedrijven heb ik een interview volledig in het Spaans gedaan, goed he? Blijkt dat daar niemand een woord Engels sprak, inclusief de directeur. ter zijner verdediging: hij kon wel drie woorden Frans. Olé. De secretaresses daar beheersen twee talen: Spaans en Traag Spaans. Oja, en Megasimpel-Engels-wanneer-directeur-in-de-buurt-is.
Taalgewijs gaat het dus al iets beter, ik ben zelfs al in staat gebleken afspraken te maken aan de telefoon (heel spannend om dan op de afspraak aan te komen zonder er zeker van te zijn of je het uur wel juist hebt, laat staan de dag). Langs de andere kant versta ik nog altijd geen 40 procent van de reguliere gesprekken, maar nu hebben we de Steen der Wijzen gevonden: ondertiteling via Teletekst! Gisteren hebben we op deze manier een Spaanse film op tv gezien en ik heb er toch wat van opgestoken. Oefenen is dus de boodschap.
Wat het sociale leven betreft: Alfonso´s vrienden zijn langsgeweest en het was echt gezellig. Het zijn fijne, openhartige mensen. Ook zijn ouders stellen me erg op mijn gemak, en zijn jongste broer plaagt me soms gelijk een zus en dan geef ik hem een mot of steek mijn tong naar hem uit, dus dat is ook allemaal dik in orde en taalbarrière-overstijgend.
Het weer was schitterend van de week: bewolking, frisse wind, regen en zelfs af en toe een onweertje. Ik bloei op gelijk een plantje dat eindelijk water krijgt. Wanneer er regen wordt voorspeld, rijdt de Protección Civil langs en roepen ze om: “Mensen, er is regen op komst, wie zijn auto in de ondergrondse garage zet, kan morgen met de gebakken peren zitten, ´t is maar dat ge het weet!” Die mannen zouden nogal werk hebben in België.
Hoe gaat het daar in het Belgenlandje, hangt het nog aaneen?
Heel veel groetjes en tot de volgende,
Kathleen
Alle begin is moeilijk, behalve die die makkelijk zijn!
Veel veranderd in 10 jaar tijd, lijkt me.
Ja, dat wel, hoewel het wel nog steeds een ramp is om aan een degelijk en goedbetaald contract te komen als leerkracht Engels, vrees ik…
Plezant om terug te lezen.
Die kennis van het Engels is die in zijn algemeenheid al beter ?
Goeie vraag, en ik heb de indruk dat het er in die tioen jaar eigenlijk best wel op vooruit gegaan is. Ze hebben er ook heel veel moeite in gestoken -het is eigenlijk moeilijk iemand van onze generatie te vinden die zich op een of ander moment niet heeft ingeschreven voor extra lessen Engels. En de jongste generatie krijgt nu sowieso Engelse les al van op de kleuterschool, dus over nog eens tien jaar gaat het al helemaal een groot verschil zijn.
Films in een andere taal bekijken met ondertitels in dezelfde taal is een heel goede manier om je talenkennis uit te breiden als je al een beetje basis hebt. Mijn vroegere lerares Engels raadde ons dat ook aan, ik heb daar veel aan gehad!
Wilde al vanaf nr 1 roepen: wat zijn die brieven heerlijk goed geschreven zeg! Pareltjes om te lezen, ook na 10 jaar en niet aan ons gericht.
Haha, wat lief 🙂
Misschien waren ze eigenlijk al wél aan jullie gericht? Zo voelt het voor mij alleszins, nu ik ze zit over te typen 🙂
Leuk om de evolutie te mogen meemaken die jij 10 jaar geleden door’worstelde’.
Jij hebt zeker een talenknobbel, zowel in je schrijven (lees ik hier) als in je spreken (lees ik hier ook)
Dat zou wel dat bultje verklaren achterop mijn schedel…