Ik vroeg me al een tijdje af of creatieve geesten meer aanleg hebben voor psychische problemen. En blijkbaar was ik niet de enige, het heeft zelfs een naam: de Genius Madness Theory.
Nog wat extra zoekwerk verricht, alles neergeschreven in artikelvorm, en dat opgestuurd naar Verzin, het magazine voor wie graag in zijn/haar pen kruipt.
Daarin wordt het deze maand gepubliceerd, onder de titel “Schrijven is gekkenwerk”.
Wie geïnteresseerd is, kan het artikel hier online lezen.
PS, voor wie het gelezen heeft: de dees heeft effectief dit boven haar bureau hangen (waar of niet, het helpt wel in moeilijke tijden):
(en het hangt er zo schattig)
Kattebelletjes 
Boeiend!!!
En dan is de grote vraag, is onze Rafelkath een “zotte doos” of niet? 😉
Compleet geschift, wees gerust 😉
Ik had zo al de indruk. Goed zo!
Interessant artikel Kathleen!
En proficiat met je publicatie. 🙌🏻
Thank you!!
Hoe de max is dat? Een artikel in een magazine met UW naam eronder! Zo cool! Voel me vereerd dat ik mocht proeflezen. Love it!
Jaa, tof he ?
Was wel een opkikker 🙂
Wat heerlijk om 2018 te mogen afsluiten met de publicatie van je eigen boeiend! schrijven.
Achter de logs van ‘de dees’ heb ik precies nooit enig gekkenwerk ontdekt, maar dan lees ik dat je dus zeker geen uitzondering bent.
Hoedje af en zwier het oude jaar ontspannen én tevreden uit!
Ja, ik ben nogal voorzichtig met over mijn “gekke” kant te schrijven… Maar ik heb al sinds mijn 18e met depressies te kampen. Vroeger heel zwaar, maar ik heb er wel steeds beter mee om leren gaan. Is deels (maar niet grotendeels) gelinkt aan die aura-migraines. Die extreme gevoeligheid verklaart daarom voor mij wel veel: migraines, depressies, creativiteit… Het is een hulp in te zien dat dat in feite allemaal kanten zijn van dezelfde medaille (al is dat vast een te simplistische visie, maar als het helpt, dan helpt het he).
Jij ook een heel fijn en gezellig oudejaar gewenst! En dan op naar een mooi en boeiend 2019 🙂
Dat klinkt erg lastig voor jou. Wat de kip en het ei is is wellicht onmogelijk om uit te maken. Knap van je dat je er leerde mee omgaan, want niet evident. Ik maakte het ook geregeld mee in mijn naaste omgeving. Een nare droom….
Ja, het is iets heel ingrijpends. Ik begrijp niet goed waarom er kennelijk nog steeds een taboe rond hangt. Waarschijnlijk omdat het nog steeds met zwakte geassocieerd wordt? Terwijl het net te maken heeft met te lang te zware dingen gedragen hebben.
Het belangrijkste werk moet je eigenlijk doen in de “goede” periodes. “The time to fix the roof is when the sun is shining”. Want als je in een depressie zit, oef, da´s echt ongelooflijk moeilijk jezelf daar uit te krijgen. Ik denk dat depressie een van die dingen is die je je niet kan voorstellen als je er niet zelf in gezeten hebt. Misschien ook net daarom dat het zo vaak verkeerd begrepen wordt?
Ja, ik kan heelder boeken schrijven over dit thema…
Dat onderwerp boeit me. Ik vind jou juist heel erg dapper dat je er zelf telkens terug uit geraakt. Teken van sterkte me dunkt.
❤
Misschien moet ik er toch eens wat meer over schrijven…
Hey Kathleen, wat een goed gedocumenteerd en leuk geschreven artikel! En zo fijn om jouw stem daarin te horen.
Haha, bedankt 🙂
Dikke zoenen, daar in Frankrijk!
Ik sta even stil en probeer het me voor te stellen dat iemand ” ter hoogte van de thalamus een
lagere densiteit aan de dopaminereceptor D2 bezit”. Het werkt niet. Ik onthou vooral schrijven doe je (best) in een positieve bui.
Zodra ik erachter kom ter hoogte van welk hersendeel en doormiddel van welke receptoren je die positieve bui kan activeren, laat ik het u weten! 😉
You go, girl!
Super dat je gepubliceerd wordt, hoera 🙂
Graag gelezen, je artikel!
Dankje!
Ik vond het tijdens het herlezen precies een beetje moeilijk verwoord, maar ze hebben daar precies toch geen probleem van gemaakt 🙂