Het vreemde aan deze dagen is dat ze eigenlijk ontzettend snel voorbij gaan en ik aan het einde van de dag telkens het gevoel heb dat ik niks gedaan heb. Retrospectie toont telkens dat dat gevoel onterecht is.
Zo heb ik vandaag:
- dochterlief een inleiding in virologie gegeven en in hyper-vereenvoudigde vorm de werking van het immuunsysteem uitgelegd (komen die drie jaar diergeneeskunde toch nog van pas)
- voor het allereerst een les online gegeven. Inderdaad, beste vrienden, Madam Papier is de 21e eeuw binnengestapt -of eigenlijk zachtjes binnengeduwd, want het is iets dat me eerder overkomen is dan dat ik er actief naar heb gezocht.
- samen met mijn dochter hamburgers gemaakt, dus dat valt onder de noemer kookles geven (al heb ik er waarschijnlijk meer van geleerd dan zij).
- de was gedaan
- een gymnastiekles gegeven gebaseerd op wat ik in de jaren ’90 van Jane Fonda heb geleerd. Met The Pointer Sisters als muzikale begeleiding was dat echt wel fun.
Tijdens het uitlaten van de hond (dicht bij het huis! met leiband! zonder dochter!) kwam ik een buurvrouw tegen die ik nog niet kende. Ze ging net wat afval in de container gooien en had van de gelegenheid gebruik gemaakt haar dochtertje van anderhalf mee in de buitenlucht te nemen.
Dat peutertje ging helemaal uit haar dak toen ze de hond zag. “Ze is gek op dieren,” vertelde de buurvrouw. “We zien jullie hier vaak voorbij wandelen, en dan wil ze altijd naar jouw hond toe.”
Nu weet ik dat honden het virus niet overdragen, maar er doen de laatste tijd artikels de ronde waarin staat dat het coronavirus op allerlei oppervlakten kan overleven. En ik weet niet onder wat voor oppervlakte mijn hond valt. Dus misschien is wat ik toen gedaan heb pandemie-gewijs ongeoorloofd. Maar ik heb de hond laten zitten, heb twee passen achteruit gedaan, en toen is dat enthousiaste, kleine meisje in haar roze, pluche jasje om zijn hals gevallen met zoveel liefde en plezier dat mijn hart er nog van smelt als ik eraan terugdenk. En die lieve hond van me bleef zitten, en liet het allemaal (tamelijk letterlijk) over zich heenvallen.
Ja, het was een mooie dag.
Kattebelletjes 
Je weet tegenwoordig niet meer wat mag en niet mag, maar dat kleine meisje, en misschien ook je hond, zo gelukkig zien kleurde de dag💛
En zo heb je, zelfs in Corona tijden, een kind heel erg gelukkig gemaakt.
Zo heb je vandaag iemand heel blij gemaakt.
Enfin, meer dan één persoon, want ik vermoed dat je dochter ook in de wolken gaat zijn van haar-mamma-die-alles-weet-over-virussen én haar heeft geleerd hoe je hamburgers maakt!
Jammer genoeg ben ik niet zo´n goeie kok, dus die hamburgers waren voor verbetering vatbaar..
Het roze ukje kleurde jouw dag. Wat lief.
Dan toch maar best dat ik geen hond heb aangeschaft om me te vergezellen op mijn wandelingen. Stel dat al de dames die ik ontmoet rond mijn hals vallen, ik zou er niet van zijn gediend want ik ben nogal eenhandig op dat gebied. Enkel mijn vrouw mag duizend keer per dag rond mijn hals vliegen :).
Het is een droom voor een kind als het jouwe om zo’n mama te hebben bij coronatijden!
Da´s ene lief compliment 🙂 Het is best een uitdaging om 24u per dag bij je kind te zijn, want kinderen hebben toch voroal andere kinderen nodig om mee te spelen he. Maar ik wist al van de verschrikkelijk lange zomervakanties hoe uitdagend het is. Dus ja, we trekken onze plan wel.
Onze vijfjarige kleinzoon houdt via whatsapp contact met zijn vriendjes. Ze maken tekeningen voor elkaar en stoppen die in elkaars brievenbus tijdens een wandelingetje. Versterkend om te zien hoe creatief ze zijn!
Zo schattig!!
Dankjewel Kathleen! Ik zit hier te glimlachen om dat beeld dat zich op mijn netvlies brandt, van dat kindje in roze pluche jasje en jouw hond. Zálig!
Hihi, da´s lief!
🙂
Je bericht was er nog niet voor ik ging slapen en ik merkte dat ik me zorgen maakte. Ik ken je helemaal niet en toch werkt het zo. Prachtig je honden verhaal
Ooh, wat lief van je!
Het probleem is dat ik pas kan beginnen schrijven wanneer dochterlief slaapt, en dat ik het ook altijd een paar keer wil nalezen voor ik het post. Dus maak je geen zorgen als het soms wat later komt, dat ligt gewoon aan het tijdsgebrek (zot he, de hele dag thuis zijn en toch geen tijd hebben?). We zijn hier nog steeds gezond, maak je maar geen zorgen!
Herkenbaar dat het drukker is dan normaal. Ik ben meer geïnteresseerd in Spanje omdat mijn vroegere buurvrouw daar nu ook woont en net zoals jij binnen zit. Neem ook je rust, denk aan jezelf, maar ik kan me voorstellen dat je het van je af wil schrijven.
Door elke dag te schrijven geef ik mezelf ook wat structuur, en dat helpt wel.
Waar woont je buurvrouw ergens, in welke provincie?
In de buurt van Alicante
Da´s dan niet zo veraf…
Ze is Nederlandse ik zal je morgen haar gegevens mailen
De dagen vliegen voorbij, ook al ben ik volledig opgesloten, en ik geniet oprecht van al die kleine dingetjes die anders onopgemerkt zijn….
Dat klinkt als een mooie dag!
Vanmorgen kwam het bericht dat in België een kat het coronavirus heeft. Verontrustend dat het ook dieren kan treffen. Wat zijn de volgende maatregelen?
Ja, iemand heeft me vanmorgen dat artikel doorgestuurd. Wat gaat dat geven zeg, als zelfs onze huisdieren het kunnen verspreiden?
Ontroerend en niet alleen het meisje en de hond.
🙂
Oooh ❤ wat lief!
Er stond vandaag een artikel op vrt nieuws over een kat die besmet is, maar dat is eerder uitzonderlijk. Tot nu toe zijn er mondiaal 2 honden en 1 kat besmet. Maar ik vraag het me ook wel af als iemand mijn windhond aait, of daar dan een virus aan hangt…
Ja, dat zijn dus allemaal dingen die we niet weten, he… Ik vermoed dat we tegen het einde van het jaar wel een ebter beeld zullen hebben van hoe dit virus werkt en verspreid wordt, wanneer de onderzoekers de tijd hebben gehad om alles uit te pluizen…?
Ik geniet mee. Heerlijk toch, af en toe eens even “stout” zijn om iemand gelukkig te maken?
Kindjes in roze pluchen jasjes die een hond om de nek vallen, zijn er mooiere beelden om een dag mee af te sluiten? 🙂 Merci Kathleen!
You´re so very welcome, my dear 🙂 En ik ga mijn dag nu afsluiten met dat mooie bedankje van jou 🙂