Hade vroeg me of ik voor haar podcast een tekst wou schrijven die de zinnen prikkelt en haar luisteraars kan meenemen naar Spanje.
Dat moest ze mij natuurlijk geen twee keer vragen 😊
Dus voor wie even lekker met mij mee paella wil gaan eten bij mijn schoonouders: klik hier!
Het is helemaal corona-proof 😉
Kattebelletjes 
Ik was blij om even deel te mogen nemen aan zo’n typische Spaanse zondag waarbij de hele familie urenlang bij elkaar aan tafel zit. Ik proef de paella én de sfeer. Wat verlang ik naar Spanje …
Fijn dat je even mee kon genieten!
Wat leuk om je stem te horen. En mooi vertelsel.
‘t Was gezellig!
Dankjewel! En zo fijn te horen dat je het gezellig vond 😊
En weer weigert Bloglovin’ door te linken. Hm. Misschien toch maar eens naar een andere feedreader uitkijken.
Wat jammer! Wacht, ik zal de URL hier kopiëren: https://soundcloud.com/hade-wouters/de-tiny-podcast-van-15-juli-2020
No hassle, no stress, no hurries; eten om twee uur moet gewoon kunnen. 😉
Erg fijne podcast. Hoor ik daar een Antwerps/Mechels accent?
Ja, ik ben van Kapellen (Noord-Antwerpen) en ben in Merksem naar school gegaan 🙂
Vroeger sprak ik wel met een Franse R, maar die is veranderd in een rollende R sinds ik hier woon. Maar dat Antwerps gaat er nooit meer uit he 😉
Mmmm, dat was heerlijk. Zowel de paëlla als de sfeer.
Fijn dat je even mee bent gekomen! 🙂
Leuk om je een keertje te horen en te bemerken hoe vanzelfsprekend je Spaans toevoegt aan je verhaal.
En fijn dat je helemaal vanuit Mozambique bent meegereisd!
Over die talenmix: ik ben stiekem ook heel trots over hoe ik Harry Potter voorlees in het Spaans, en dan alle namen in het Engels uitspreek 😉
Gezellige Zuiderse sfeer! Daar horen warmte en veel geduld bij. Je dag klinkt heerlijk en ongedwongen.
Zo´n dagen zijn het inderdaad 🙂
Fijn dat je even mee bent gereisd!
Ook van hieruit fijn om je stem te horen. Ik hoor een Antwerps accent (het is je vergeven), maar ook al wat Spaanse invloeden (de manier waarop je Valencia uitspreekt).
Voilà , bij deze zijn we deze zomer toch in Spanje geraakt. Bedankt hiervoor!
Ja, de luchtbrug Brugge-Valencia is intact gebleven, daar kan corona niet aan! Het is een hele eer voor mij te horen dat je je langs het Antwerpse accent geworsteld hebt om toch de podcast uit te luisteren 😉 Uw beloning zou een potje paella zijn, maar dat krijgen we niet op tijd naar daar verstuurd, hoe lang het ook goed blijft…
Het was/is een zeer aangenaam te beluisteren verhaal die een mens direct in de Spaanse sfeer brengt. Jammer dat die pan paella niet tot bij ons geraakt…
Ik zal eens moeten leren paella maken, en dan in Brugge komen koken -maar zoals ge weet is koken nu eens iets waar ik absoluut geen talent voor heb…
Als wij met vrienden gaan eten vind ik het ‘eten’ zelf niet zo belangrijk. Het gezelschap en de sfeer zijn dat wel!
Maar een slechte paella houdt uw spijsvertering nog wel een tijdje bezig hoor. Al kan dat inspiratie geven voor uw blog, over een door u zeer geliefd thema 😀
Ooit, toen onze kinderen nog klein waren, aten wij in een Spaans restaurant (naast ons hotel) elk een flink bord Zarzuela. We vonden al dat het (1) heel vlug na bestelling op tafel stond en (2) dat het nogal raar rook, maar misschien was dit te wijten aan de kruiden.
Nog voor ons bord uit was moest onze oudste dringend overgeven, gevolgd door papa ikzelf.
Een kwartier later, bij het terugkeren naar de kamer, hebben we de lift vol gekotst om als finishing touch het vernieuwen van het kleurtje verf op de gang naast onze kamerdeur.
Spaans eten is doorgaans hééééél lekker, maar soms inderdaad eens niet :).
Toen ik mijn eerste stappen zette op literaire sites, was mijn pseudoniem ‘Pablo Zarzuelo’, geïnspireerd op… jawel!
😂😂😂
Pablo Zarzuelo!
Dat zie ik dus helemaal voor me. Maar wat een onaangename vakantieherinnering… 🤪
Ik beluisterde het al, maar – besef ik nu – denk niet dat ik je toen liet weten hoe heerlijk ik het vond om ernaar te luisteren! Ik ken Spanje eigenlijk amper (3x Barcelona), omdat mijn vader op compleet willekeurige wijze ooit besliste dat hij niet naar Spanje op reis wilt (hij is ooit op de grens met Frankrijk verkeerd gereden, Spanje binnengesukkeld en vond geen enkele Spanjaard die in Frans of Engels de weg terug kon uitleggen; dat heeft blijkbaar een trauma veroorzaakt 🙂 Nochtans, besef ik ineens, Tenerife hebben we wel ooit gedaan. Misschien omdat je op een eiland nooit te ver verkeerd kan rijden? Moet ik hem eens vragen 🙂 ). Soit, luid-op-gedachtengang daargelaten: je gaf mij dus gigantisch veel goesting om naar Spanje te reizen en paëlla te eten!
Zo zalig, dat verhaal van je vader!
O, dat zou ik toch eens graga in een verhaal gebruiken, hier of daar 😉
Als je hier ooit eens op vakantie komt tijdens de zomer, dan ben je hierbij uitgenodigd om op zondag mee echte paella te komen eten bij mijn lieve schoonouders 🙂