Zodra eind mei de lock down werd opgeheven, gingen we regelrecht een tweede confinamiento in: de Spaans zomer. Ja, we mochten weer op straat, maar de brandende zon hield ons binnen. We herwonnen onze vrijheid, maar de klamme hitte hield ons vastgetekend aan zetels, tuinstoelen, ons bed. ´s Ochtends en ´s avonds werden de honden uitgelaten; de kinderen waren de hele dag thuis. We sliepen slecht, lagen voor tv, deden lange siestas. Veel verschil met april was er niet.
Totdat de Eerste Leefbare Dag eraan kwam. Die dag is voor mij elk jaar een feestdag in de grootteorde van kerstmis. Het is de eerste dag na een lange zomer waarop eindelijk de temperatuur daalt. De eerste dag waarop je een paar uren zweetvrij bent. Die dag loopt over in een nacht waarin je een laken over je heen kan trekken en niet telkens je hoofdkussen op een koelere kant moet draaien omdat je eigen hoofd het opgewarmd heeft. Die eerste koelte betekent niet dat er geen broeierige dagen meer zullen volgen, maar de energie en de hoop die ik op die dag geïnjecteerd krijg, draagt me tot ver na de été indien.
En toen begon ook de school weer, voor het eerst in zes maanden. Wat een heerlijkheid. In september hebben de kinderen zoals gewoonlijk maar tot ´s middags les, maar dan nog. Dochter komt op tijd uit bed, en ik heb de ochtend voor mezelf. Dochter gaat op tijd slapen, en ik hoef ´s nachts niet meer alles te doen waar ik overdag geen tijd voor heb gehad. En we zijn overdag actief, dus ´s nachts slapen we door. Gisteren lag ik om middernacht in bed -dat is vier uur vroeger dan op het dieptepunt van de confinamiento.
En zo herrijzen wij als feniksen uit de assen van een brandende zomer.
Kattebelletjes 
One wonders… why oh why… 😉 (would one like to live like that).
Oh, the things we do for love!
Vlaanderen maar weer eens proberen?
Wegens corona ging dat nu niet, maar ik heb de afgelopen jaren wel al zitten puzzelen hoe we meer tijd in België zouden kunnen doorbrengen tijdens de zomer (Vlaanderen, maar ook Wallonië, waar mijn ouders wonen). Het probleem is dat we geen vervoer hebben voor de hond, dus we kunnen enkel gaan gedurende de periode dat er iemand op de hond kan passen. Want de hond op het vliegtuig meenemen, wil ik dat dier niet aandoen, en met auto die hele rit maken, dat zien we ons niet doen. Vroeger in België nam ik mijn hond mee op de trein, maar dat mag tegenwoordig niet zomaar meer. Anyway, het is elk jaar een beetje zien wat mogelijk is…
Wij hadden hier een week een hittegolf en het was verschrikkelijk, dus ik snap volledig dat je helemaal herleeft als de temperatuur plots zakt. Laat die milde nazomer maar beginnen 🙂
Oja, absoluut 🙂
Wij hadden twee weken 30+-temperaturen op Kreta. Zàààlig!
Blij dat het normale leven voor jullie weer is opgestart. Eens tot rust komen zal je deugd doen!
Ja, op vakantie mag dat natuurlijk! En moest het twee of vier weken op een hele zomer zijn, dan zou ik er ook meer van genieten dan dat ik erover zou klagen 😉
Hopelijk speelt een nieuwe Lockdown jullie geen parten. Die hete temperaturen zijn ook niets voor mij. Hoewel ik wel vaak jaloers ben op jullie zon. Of hebben we dezelfde? 😉
😀
Ik denk dat het dezelfde is, maar dat ze hier wat minder bedeesd is…
De Eerste Leefbare Dag, dat klinkt zoals in een griezelige science fiction. Fijn dat het terug wat minder heet is! We gaan er vrees ik echter allemaal moeten aan wennen. Keep cool Kathleen!
Ja, naargelang ik gehoord heb over hoe het deze zomer in België was, en hoe het ervoor staat voor de komende jaren, denk ik dat ze daar bij jullie ook niet aan de installatie van airco´s gaan onstnappen…
Oh ik moet elke keer aan je denken als we tegenwoordig in een hittegolf zitten. Dat is – sorry, maar je gaat me hopelijk wel begrijpen – akelig vaak de laatste jaren. Heb jij ook het gevoel dat je niet meer tegen zo’n hitte kan sinds je een baby gebaard hebt? Ik kan me langs geen kanten herinneren dat hitte ZO snel en zo ongelooflijk hard op mijn humeur en uithoudingsvermogen speelde toen ik enkel nog mezelf had om voor te zorgen. Toen Ka een baby was, was dat gevoel van dit-kan-ik-echt-niet-aan nog een pak sterker, dat waren heel letterlijk TWEE lijven om te beschermen, drinken te geven, af te deppen bij zweet, … . Zucht. Dus heel blij dat het weer bete wordt, daar.
Ik begrijp je hoor, en toen we vorige zomer in augustus in België waren, was ik eigenlijk tamelijk gefrustreerd omdat het daar op dat moment bijna even warm was als in Spanje. Lag ik weer wakker van de hitte! Zeer ironisch 🙂
Ik weet niet of het ermee te maken heeft dat ik een baby heb gehad, maar ik heb er de laatste jaren inderdaad precies almaar meer last van (behalve dit jaar, want eigenlijk viel 2020 tegenover het afschuwelijk hete 2019 echt nog wel mee). Maar slaapgebrek speelt een grote rol, dnek ik, en ook het feit dat de zomer, over het algemeen warmer worden.
Eigenlijk valt me dat nog het meest op wanneer ik in het najaar naar België ga. Want mijn “Belgisch najaar” is dat van 12 jaar geleden, en dan merk ik echt een verandering wanneer ik daar nu terug kom.
Zo erg is het hier in ieder geval nog niet, met die hitte, de ochtenden zijn dan nog altijd doenbaar
Ah, da´s fijn. Voor een ochtendmens als jij 🙂
Ohjee en wij dan maar klagen over die 10 dagen. Al dacht ik wel aan de Zuiderse landen, hoe doen die dat daar toch…
Een van de dingen die mijn man opvielen toen hij tijdens een zomer in België was: dat ze in België geen airco hebben op de bus. Dat vond hij echt zot, bijna onverantwoord 🙂
Oef 😍
Jij bent eigenlijk echt gemaakt om in Ierland te wonen he 🙂
ja jong, amai nog ni… Dat was oorspronkelijk een beetje de bedoeling he, van die Erasmus is Belfast. Maar ja, dan komt er zo´n knappe Spanjaard met blauwe ogen aanzetten, en hier zitten we nu 😉