Ik ben net te weten gekomen dat wanneer je vanaf 18 december in België aankomt, dat je dan 10 dagen in quarantaine moet.
Nu hebben mijn dochter en ik tickets om op 18 december naar België te vliegen (oorspronkelijk op 17 december, maar die vlucht werd afgelast), en weer naar Spanje te vliegen op 30 december (oorspronkelijk op 3 januari, maar ook die vlucht werd afgelast).
Dus als we toch gaan, zullen we van de 11 volle dagen die we daar hebben er 10 van moeten binnenzitten. En enkel met maximum 3 vrienden kunnen afspreken om een praatje te slaan in de tuin, buiten in de winterkou. Bovendien moeten we binnen de 7 dagen na aankomst een PCR-test laten doen. En maximum 3 dagen voor vertrek moeten we weer een PCR-test laten doen. Dat zijn dus twee dure testen op twee dagen van elkaar -vier als mijn dochter ook getest moet worden.
Ondertussen is het meer dan 15 maanden geleden dat mijn ouders hun kleindochter hebben gezien. Dat mijn dochter met haar neefjes en nichtjes heeft kunnen spelen. En dat ik mijn vrienden in levende lijve gezien heb. Vooral de kinderen niet kunnen zien is pijnlijk: ze worden zo snel groot, en op anderhalf jaar mis je zoveel.
Maar wat doe je, als er zo nadrukkelijk opgeroepen wordt niet te reizen?
Ik schrijf dit in de zetel op mijn gsm, kort voor middernacht. Man en kind zijn al gaan slapen. Normaal gezien laat ik ideeën voor blogposts bezinken, maar nu schrijf ik gewoon meteen. Want ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet hoe ik me voel, en ik wil dit gewoon even kunnen delen.
Bedankt om het te lezen.
Kattebelletjes 
Lieve Kathleen, dat wordt moeilijk kiezen. Ik kan me jouw teleurstelling zo goed voorstellen. Maar ik ken ook jouw creativiteit en veerkracht. Je vindt er wel wat op. Knuffel!
Vorige week had mijn kinesiste hetzelfde probleem, of toch bijna. Het is van juni geleden dat ze haar ouders in Rome nog eens heeft gezien/vastgepakt, en ze wou héél graag met Kerst afreizen met haar vriend. Bleek dat bij afreis vanaf 18 december ze ook twee weken in quarantaine moest, wat ze zich niet kon permitteren omdat ze haar praktijk niet zo lang kan in de steek laten.
Was dikke kak – ze heeft dan maar haar tickets omgeruild naar enkele dagen vroeger, wat lukte.
Hopelijk kunnen jullie er ook een mouw aan passen – het is jullie zo van harte gegund !!
Wat een ellende maar ga. Iets is beter dan niets. Ik hoop dat het mogelijk is vroeger te reizen. Ik hoop ook dat je nog een beetje geslapen hebt.
Wat erg Kathleen, ik leef met je mee…😘
Wat erg voor jullie Kathleen. Ik hoop dat er toch nog een oplossing uit de bus, of beter gezegd uit het vliegtuig, komt.
Oh lieve Kathleen, ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. Het is allemaal zó oneerlijk hè. En het duurt zo lang allemaal. Vroeger vertrekken en daardoor efkens school skippen, zou daar geen begrip voor zijn? Moest ik in die situatie zijn, ik zou met de directie gaan praten, denk ik.
Hier in België zijn ze echt vreselijk streng. Wat er voor mensen als jullie, die eindelijk eens hun familie zouden kunnen zien, keihard binnen komt.
Ik vrees dat je zal moeten kiezen tussen een beperkte reis binnenkort of (weer) uitstel, met kans op meer mogelijkheden, met uitzicht op een mogelijk vaccin. Maar tegenwoordig is alles stappen op een slappe koord.
Heel moeilijk.
Dit snijdt door hart en ziel, je hebt er zolang naar uitgekeken. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat er nog een mouw aan kan gepast worden. Goede moed, Kathleen.
Vind het echt erg, maar als je je aan de regels gaat houden, quarantaine, testen enz… dan heeft het bijna geen zin om te komen. Anderzijds zie ik ook hier dat het enorm zwaar weegt, dat missen, een mens is maar een mens hé? Ik hoop dat de tijd raad brengt! Liefs 💙
Mocht ik in jouw schoenen staan ik zou een paar dagen eerder vliegen. No matter what.
Mijn eerste reactie (als je vluchten niet kunt veranderen) : toch doen. Minimaliesen met focus op je ouders.
Ik zou ook proberen wat vroeger te gaan en lukt dat niet, dan gewoon 18 december. Beter iets dan niets. Wie weet wat is het volgend jaar weer.
Oh dit zijn zo’n lastige tijden voor mensen die nu in het buitenland wonen.
+1 voor de reactie van Christine. Goeie moed lieve Kathleen, doe wat juist voelt.
Ow f**k (insert een heleboel huilende smilies)! Ik kan mijn voorzichtige plannen om eindelijk nog eens de familie te bezoeken gelijk opbergen (ondertussen ook bijna een jaar geleden dat ik mijn ouders, broer, schoonzus, nichtjes… tegen mijn gilet kon trekken). Ik had mij nog niet gerealiseerd dat Frankrijk in principe ook een rode zone is….
Geniet in ieder geval van jullie bezoek! Het is jullie gegund!
Hey Krystel, wij gaan dus uiteindelijk ook niet kunnen gaan… Ik begrijp je helemaal, zo lang van je familie en vrienden gecsheiden zijn, begint nu erg te wegen he. En we zijn er nog niet doorheen. Dat 2021 het jaar van het Grote Weerzien mag worden. Veel liefs en sterkte daar in Frankrijk!