2020 zal voor altijd het jaar zijn waarin ik voor het eerst werd uitgenodigd tot Zoom-sessies (*). Hade haalde me uit de vergrendeling in mijn hoofd, en plantte me in groepen van gelijkgestemden en gelijkgetaalden, wat een heerlijke bevrijding was in dat bevreemdende voorjaar. Daarmee leerde ik meteen ook hoe dat zoomen werkt: hoe je in een virtuele vergadering kan binnenwandelen, hoe je je microfoon kan aan,- en uitzetten, dat soort dingen.
Dit najaar las ik dat Christine Van den Hove zoomsessies voor schrijvers host. Die vinden plaats onder de noemer Shut Up & Write, en hier legt Christine uit hoe dat precies in zijn werk gaat. Ha!, dacht ik, daar kan ik al mijn opgedane kennis omtrent het aan,- en uitzetten van microfoons naar believen inzetten! En dat doe ik sindsdien.
En ik vind het fantastisch. Want eindelijk, na al die jaren, heb ik het gevoel weer collega´s te hebben. Mensen met wie je een praatje kan slaan over je werk. Mensen die ik geconcentreerd naar hun scherm zie kijken wanneer ik even mijn tekstpagina wegklik en de zoomsessie naar de voorgrond breng. Mensen die ik om feedback kan vragen en van wie ik kan leren.
En dat Christine dat alles in goede banen leidt vanop een bergtop in Frankrijk, is dat geen sprookjesachtig beeld?
(*) zoensessies waren, naargelang het gezelschap, vast ook leuk geweest, maar dit was iets anders.
Kattebelletjes 
Zalig!
Wat geweldig dat samen stil werken. Zoonlief ervaart iets dergelijks in de uni bieb als hij anderen ziet studeren. Dit zou voor hem ook een oplossing zijn kunnen zijn, want de uni bieb is dicht nu.
Ja, dat kan echt wel helpen! Hij kan altijd eens kijken op de website (https://shutupwrite.com/), er zijn over de hele wereld groepen waar je je bij kan aansluiten, en dat kan volgens mij ook als je een scriptie ofzo aan het schrijven bent, of gewoon schoolwerk.
Voor R. is het ook alledaags geworden, dat werken met zoom, thuis, vanuit de veranda.
De zoensessies houden we voor onszelf, is veel te plezant (en delen we niet met anderen).
Zo hoort dat! 🙂
Ja, ben ook blij dat ik op Shut Up & Write gewezen werd!
Jaa, dat is zo leuk dat ik je daar echt heb leren kennen!
Heerlijk zo voor jou Kathleen!
Dankje, Sandra!
Recent ook mijn eerste zoomstappen gezet. De eerste keer viel dik tegen: onwennige deelnemers die hun microfoon uit hadden als ze iets wilden zeggen en als hij dan eindelijk aan stond en ze niets meer te vertellen hadden, begonnen ze met hun papieren te ritselen, iemand zat irritant dicht bij die microfoon met een balpen te knippen, ergens werd keihard met deuren gegooid, … Zodra ik de info had die ik zocht, heb ik dan ook de virtuele vergadering verlaten, mezelf belovend: één keer en nooit meer.
Dat laatste hield exact een week stand. De tweede keer ging het heel veel beter, met mensen die dit blijkbaar gewend zijn en de nodige voorzorgen genomen hadden om vervelende achtergrondgeluiden uit de voorgrond te houden. Toen vond ik het opeens een leuk fenomeen: late vergaderingen waarvoor je niet van huis moet en dus ook niet een kot in de nacht nog op de baan bent.
Haha, het is dus kennelijk niet zo vanzelfsprekend om te leren omgaan met die microfoon!
Maar inderdaad, zodra iedereen de basics onder de knie heeft, is het echt een nuttig instrument. Voor mij, zo van op grote afstand, is het een wara godsgeschenk omdat ik nu contacten kan leggen met mensen uit mijn thuisland, op een manier die in levende lijve niet mogeljik was.
Ik vind dat zoomen helemaal niets. Onze Spaanse lessen verliepen tijdens de eerste lockdown ook via zoom. Ik heb het een keer of drie gedaan en toen ben ik afgehaakt.
Goed dat niet iedereen hetzelfde is!
Om taallessen te houden, ljikt het me inderdaad ook wel moeilijker. Ik heb hier een les online met twee studenten, en dat is naar mijn aanvoelen ook echt wel genoeg. Ik weet niet of bij jullie de groep misschien groter was? Want met meer dan twee deelnemers lijkt het me best wel verwarrend.
Wij waren met 8 + la profesora. Er werd vooral veel door elkaar gepraat en we waren toen net met de moeilijke vervoegingen bezig. Dat was verre van ideaal.
Oef, dat lijkt me inderdaad erg verwarrend…
Ook ik leerde zoomen. Maar de fut is eruit, het is niet wat ik graag wil. Er moet een echte leider zijn, dan lukt het wel, anders spreken we teveel door elkaar.
Fijn dat jij nu dit leerde kennen!
ja, dat is zeker waar, je hebt echt wel iemand nodig die de boel “voorzit”. Gelukkig hebben we met Hade en Christine heel capabele voorzitters, en ook wanneer er iemand het moest overnemen, werd dat altijd erg goed gedaan. Dus die chance hebben we altijd wel gehad. Ik kan me wel voorstellen dat het anders een chaos wordt, en dat je dan veel tijd verliest…