Af en toe krijg ik de (meestal schuchtere) vraag of ik misschien lesbisch of biseksueel ben, en dat komt dan altijd omdat mensen op sociale media gezien hebben dat ik nogal supporter voor de rechten van de LGBTQ-gemeenschap.
Nu, ik ben zo hetero als ik groot ben, nooit verliefd geworden op meisjes, altijd op jongens (soms de juiste, soms de foute). Ik kan het me ook absoluut niet voorstellen dat ik iets met een vrouw zou hebben, al ken ik een paar prachtige biseksuele vrouwen met wie ik vast een fantastische relatie had kunnen opbouwen moest dat wel zo geweest zijn.
De reden dat ik hier nu zo duidelijk schrijf dat ik hetero ben, is niet omdat ik er problemen mee zou hebben dat mensen zouden denken dat ik lesbisch of bi ben. Dat zou zoiets zijn als horen zeggen dat ik rood haar heb terwijl ik bruin haar heb -echt totaal onbelangrijk dus.
Maar ik wil het hier aanhalen omdat ik een probleem heb met het idee dat mensen die voor LGBTQ-rechten ijveren sowieso geen hetero´s zijn. Alsof enkel mensen van kleur tegen racisme moeten vechten, en dat de strijd voor vrouwenrechten een zaak van vrouwen is. Ik denk dat het op die drie terreinen net alle hens aan dek moet zijn, want er is nog zoveel werk.
Als staartje bij deze bedenking: onlangs stuurde de gemeente een online enquête door, en voor je aan de vragen kwam, moest je je leeftijd en geslacht ingeven. Nu zijn we al voldoende geëvolueerd dat je bij dat laatste kan kiezen tussen man, vrouw en wil-ik-niet-zeggen. Die laatste optie had ik nog nooit aangevinkt, want ik dacht altijd: dat is voor de non-binaire mensen onder ons. Maar bij deze enquête dacht ik plots: waarom word ik hier eigenlijk naar mijn geslacht gevraagd? Voor de statistieken, maar waarom hebben wij statistieken nodig over geslacht wanneer we gevraagd worden naar wat er veranderd kan worden in onze gemeente? Als dit om onze ideeën gaat en we allemaal gelijkwaardig zijn, wat is dan de waarde van die vraag? En toen heb ik lekker rebels en voor het eerst in mijn leven “wil ik niet zeggen” ingevuld.
Hah.
Kattebelletjes 
Hah 🤓 Rebellie. Way to go.
oh yeah 😉
Ha! Nog van dattum!
Gaan we doen 🙂
Ergens heb ik dat altijd vreemd gevonden, het *ofwel* hetero, homo of biseksueel zijn. Alsof dat ergens in je genen zou vastliggen voor wie je gevoelens kan krijgen of zo. Je zo identificeren verkleint allicht de kans dat je op iemand uit die andere ‘groep’ gevoelens gaat ontwikkelen, veronderstel ik. Maar zou je niet altijd nog verliefd kunnen worden op wie dan ook, omwille van wie ze zijn, ongeacht ‘seksuele oriëntering?
Ik vermoed dat het een spectrum is (al heb ik ook wel eens mensen horen praten over drie dimensies), en dat iedereen daar ergens opzit. (panseksuelen zullen dan die derde dimensie uitmaken misschien?)
In mijn ervaring kan je echt niet kiezen op wie je verliefd word -wie je graag ziet, dat kan je misschien nog wat sturen, maar welk soort mens die hormonale reacties in gang zetten, dat is toch vooral iets wat je overkomt, denk ik. In het middelbaar heb ik eens een keer geprobeerd verliefd te worden op een meisje, en dat werkte dus echt niet (ge ziet, ik heb wel mijn best gedaan ;))
Fysieke/romantische aantrekkingskracht lijkt me net wel genetisch bepaald, want dat is dus toch vooral een hormonale reactie (correct me if I´m wrong), terwijl iemand graag zien dat niet is. Daarom dat conversion therapy complete waanzin is natuurlijk, want daarmee ga je dan proberen te veranderen wat genetisch bepaald is.
Ik ken trouwens ook een verhaal uit tweede hand van een transgender (jongen naar meisje) wiens vader toegaf dat hij zich ook zo voelde (maar daar was in zijn tijd nog geen informatie over). Om maar te zeggen: een genetische basis lijkt mij persoonlijk erg aannemelijk.
Well done Kathleen!
Thank you 🙂
Goed gedaan 🙂
Merci 🙂
Bij ‘Geslacht?’ vul ik steevast in: ‘Nee, nog heel’.
Fijne zet, Kathleen.
😀
Da´s ook een optie!
Begrijpelijk dat je de “schuchtere” vraag ook beantwoord in het openbaar. Ik had een plannetje om een vraag te stellen aan: aLGBTQcdefhijkmnoprsuvwxijz. Maar nu hoeft dat niet meer met jouw kattebelletje (bescheiden naam), ik was er bovendien nog niet helemaal uit of ik achter de p een vraagteken moest plaatsen, dus p (?). Ook in Nederland zijn normen aan verandering onderhevig, gelukkig maar.
Inderdaad, gelukkig maar!
Fijn om te lezen.
Ik verbaas me er over dat het “rijtje” steeds wordt uitgebreid en dat de H nog altijd ontbreekt 😎
@Harme: ontbrak mooi niet in mijn rijtje 😉
Het mooie aan de LGBTQ-afkorting is dat ze proberen iedereen erbij te krijgen -inclusiviteit. Dat is net het tegenovergestelde van het hiërarchische, patriarchale principe. Dat mogen we hier op Vrouwendag wel eens extra in de verf zetten he 🙂
@Kathleen: vraagje: is van a tot z niet nog meer inclusief?
De letters moeten wel ergens voor staan he. Het gaat om mensen, niet om een opsomming van het alfabet.
De H van human?
Haha, mooi gevonden. 😆
Al dat indelen in categorieën, pfft.
Ik denk dat het een fase is waar we doormoeten om de overstap te maken van een macho-maatschappij naar een samenleving die diversiteit omarmt. Als dat lukt, zal het op een dag niet meer nodig zijn!
Ik heb geschreven bij geslacht: JA 😉
😀
Het rijtje is tegenwoordig nog langer LGBTQQIP2SAA oftewel lesbian, gay, bisexual, transgender, questioning, queer, intersex, pansexual, two-spirit (2S), androgynous and asexual.
Ik ben voor afschaffing van de standaardvraag ook. Wat hebben ze er mee te maken eigenlijk bij die vele enquêtes die tegenwoordig gemaakt worden.
Ik ben meer geïnteresseerd geraakt in minderheidsbewegingen sinds mijn middelste is gaan samenwonen met zijn vriend. Hij is nooit uitgebreid tegen iedereen gaan vertellen dat hij homo is want als je hetero bent dan hoef je dat toch ook niet. Ik vind dat wel een mooie gedachte. Als moeder ben ik alleen blij dat ze in Nederland wonen ipv in een land dat minder tolerant is.
❤ ❤ ❤
Mooi. Ik denk dat de mens van nature biseksueel is. Opvoeding en milieu komen daarna en sturen je in de meest geaccepteerde richting. Dat laatste is gelukkig een klein beetje aan het veranderen …
twee keer oneens, met je tweede en jouw laatste zin. Maar ik lees het als een mededeling zonder argumentatie en neem het als een kennisgving aan.
In verban dmet natuur: zie mijn antwoord op een van de eerste comments, van Maarten. En ja, gelukkig zijn die zaken aan het veranderen!
Soms gaat zo’n discussie te ver. Misschien moet er gewoon minder over gepraat worden in de media, dan zal niemand zich nog druk maken in een koppeltje man/vrouw dat zit te flikflooien, aan twee meisjes die hand in hand door de straat lopen of aan een man die plagend in het achterwerk van zijn vriend nijpt. Of zijn we nog geen 2021? Een kleine minderheid die dit niet kan accepteren zal er altijd zijn. Negeren, die handel!
Een vriend van mij zei onlangs hetzelfde. Maar persoonlijk denk ik echt dat negeren niet werkt, want er zijn bepaalde groepen die zoveel haat koesteren tegen wie anders is, en die haat ook propageren. Ik zag daarnet op instagram nog een post van Fleur Pierets, waarin ze een paar zinnetjes uit een hatemail had gepost waarvan zij er dus dagelijks massa´s binnenkrijgt. Echt gruwelijk wat daarin stond. Dus zijn er twee redenen om hierover lawaai te maken: om de groep haters duidelijk te maken dat wij dit als samenleving niet pikken, en om aan de mensen die met die haat te maken krijgen te laten weten: wij staan achter jullie.
Neh😁
😉
Wat een mooie kleine daad van verzet. Ga ik onthouden, dat ik me ook wat meer moet verzetten (met kleine stapjes)
Wie zei dat ook weer, dat verzet niet in grote woorden zit, maar in kleine daden? 🙂