Haben wir es nicht gewusst?

De Tweede Wereldoorlog was net voorbij, en nee, de Duitsers wisten niets af van die concentratiekampen.

Welke kampen?

Wir haben es nicht gewusst.

Daar hebben wij altijd lekker smalend over kunnen doen. Een humanitaire ramp in je achtertuin en nergens van weten? Onzin toch. Maar kijk, het gebeurt nu opnieuw, en kennelijk is het toch erg makkelijk om de andere kant op te kijken. Foto´s van verdronken kleuters bij het oud papier te klasseren. Redenen te verzinnen waarom het niet goed zou zijn voor onze samenleving om die mensen hier te ontvangen, hoewel Europese vluchtelingen door de eeuwen heen zowat over de hele wereld terecht konden, als ze al niet ongevraagd van boord gingen om Kolonisten van Catan real-life extended version te spelen.

Wanneer we even de moed opbrengen om niet weg te kijken, zien we dit: met ons belastinggeld worden vluchtelingen weer de zee in geduwd: “In one of the biggest mass expulsions in decades, European countries, supported by EU’s border agency Frontex, has systematically pushed back refugees, including children fleeing from wars, in their thousands, using illegal tactics ranging from assault to brutality during detention or transportation.” Dat kon je gisteren in The Guardian lezen.

’In this context, deaths at sea since the beginning of the pandemic are directly or indirectly linked to the EU approach aimed at closing all doors to Europe and the increasing externalisation of migration control to countries such as Libya.’’

Dat is dus wat er met ons belastinggeld gebeurt. Kinderen die de oorlog ontvluchten, worden met behulp van ons geld naar de verdrinkingsdood geleid. Op de wikipediapagina van Frontex kan je een idee krijgen van hoeveel geld er aan de mannen van Frontex besteed wordt. Dat is de financiële kostprijs van deze waanzin. Dat geld zou ook gebruikt kunnen worden om veilige, goed uitgeruste kampen op te zetten, ik zeg maar iets.

De humane kostprijs is die van stervende kinderen, mannen en vrouwen in de Middellandse Zee. Dat zijn geen mensen die naar hier willen komen omdat ze met een klassebak willen rijden, he. Dat zijn mensen die veilig willen zijn, willen werken, en hun kinderen naar school willen brengen. En die laten we creperen op de Griekse eilanden, of we duwen hen kopje onder in de Middellandse Zee. Diezelfde zee waar iedereen zo graag naar op vakantie wil.

Waarschijnlijk gaat deze post mij lezers kosten, want ontspannend is het niet. Maar ik kan het echt niet meer aanzien. Ik woon op 4 kilometer van de zee, en elke keer als ik ze zie, denk ik aan al die mensen die daar elk jaar in verdrinken, omdat ze teruggeduwd worden door een stel bruten die betaald worden -ik zeg het nog een keer – met ons belastinggeld.

Wat kunnen wij daaraan doen? Hier zijn een paar ideeën:

• verspreid deze woorden.
• volg en/of steun projecten en mensen die met vluchtelingen werken. Sommige vluchtelingen hebben zelf een instagramprofiel. Deel informatie erover op sociale media (bijvoorbeeld: Second Tree, The Hope Project, Fenix).
• bestel het “Now you see me Moria” actieboek in voorverkoop (er is een gebonden en een ongebonden versie voor tentoonstellingen) en zet een tentoonstelling op in je eigen dorp of gebruik het om een raamcampagne op touw te zetten. Je kan het boek vinden op http://www.voordekunst.nl.
• lees over migratie en denk erover na.
• praat erover met anderen.
• vergeet deze mensen niet.

Ik weet dat dit geen aangename dingen zijn om te lezen wanneer je eigenlijk wil ontspannen, dus wil ik jullie heel erg bedanken om het toch gelezen te hebben.

Advertentie