Ik kom af

Gelukkig zijn er behalve computersystemen ook nog mensen.

Zo is er Francisco Marti Peris.

Ik ken hem niet, maar in gedachten zie ik hem zitten, helemaal alleen, achter zijn computer.

Vanavond is hij van wacht en hij beantwoordt mailtjes van mensen die op de website niet binnengeraken. Of van mensen wier e-mailadres aan de balie verkeerd is ingegeven omdat ze zo´n exotische naam hebben, en die daarom de mail met hun resultaten niet hebben aangekregen.

Gelukkig is Francisco daar (ik ken hem niet, maar ik ben er zeker van dat zijn vrienden hem Paco noemen) en hij beantwoordt mijn mailtje en stuurt me het testresultaat door.

Negatief.

¡Muchas gracias, Paco!

Ja beste mensen, ik kom af 🙂

PS:

Bij het invullen van het PLF-formulier heb ik even getwijfeld bij de vraag “U behoort tot een uitzonderingscategorie?” Ik voelde een sterke drang om “ja” in te vullen, maar bedacht op tijd dat ik niet tot één maar wel tot een stuk of vijf uitzonderingscategorieën behoor. Dus heb ik “nee” ingevuld. En daarmee is dat ook weer in orde.

Advertentie

Of ik afkom

Gisteren trok ik naar een lab om daar in mijn neus te laten peuteren. Wanneer je niet gevaccineerd bent, mag je immers niet van Spanje naar België reizen zonder een negatief resultaat op een PCR-test. Maar ik voelde me kiplekker, dus erg bezorgd over de uitslag was ik niet.

Om bij de verpleegster met het peuterstokje te geraken, moest ik me eerst op een propvolle metro wurmen (daar werd gekucht) en aan de balie van het lab aanschuiven achter een jongen wier hoest behoorlijk verdacht klonk. Dus als ik ergens corona heb opgedaan, zal dat waarschijnlijk op mijn uitje naar het testlab geweest zijn. En dan zal dat waarschijnlijk niet op de test te zien zijn. O ironie.

Het resultaat zou vanavond om 20u op het web te vinden zijn. Maar het inloggen lukt niet. Ik heb alle mogelijk nummers die op mijn identiteitskaart te vinden zijn ingegeven: nada. En bellen naar het lab gaat niet, want dat sluit om 20u.

Dus dat wordt morgen bellen, en dan maar hopen dat het op tijd in orde komt, voor de vlucht vertrekt.

Het zijn spannende tijden in deze Heerlijke Nieuwe Wereld.

Het Boek (9): contractvoorstel

Onlangs zat ik op de metro toen tegenover me een zwarte jongeman plaatsnam. Hij had, geheel volgens de coronaregels, een zitje opengelaten naast de andere persoon die al op dat bankje met drie zitplaatsen zat. Die andere persoon was een oud wit dametje, fragiel maar energiek ogend, met spierwit haar.

Het duurde even voor ik inzag wie daar tegenover me in de metro zaten: de twee hoofdpersonages uit mijn roman. Amadou en María Jesús. Wat een prachtig moment was dat… Dit voorval niet als een goed teken interpreteren zou een mate van cynisme vergen waartoe een romanticus als ik niet in staat is.

En kijk, nu ligt hier naast mijn laptop een contractvoorstel!

Voordat er in euforie wordt uitgebarsten: dat wil nog niet zeggen dat we er al zijn, er zijn nog veel stappen die genomen moeten worden. Maar er is alvast iemand in de uitgeverswereld die net als ik en jullie gelooft dat dit boek bestaansrecht heeft, en dat is een heel grote stap. En hoe ontzettend fijn is het om na vier jaar werkloosheid een contract aangeboden te krijgen. Het voelt alsof ik weer tot de grotemensenwereld behoor 🙂

Ik hou jullie op de hoogte…