Onlangs zat ik op de metro toen tegenover me een zwarte jongeman plaatsnam. Hij had, geheel volgens de coronaregels, een zitje opengelaten naast de andere persoon die al op dat bankje met drie zitplaatsen zat. Die andere persoon was een oud wit dametje, fragiel maar energiek ogend, met spierwit haar.
Het duurde even voor ik inzag wie daar tegenover me in de metro zaten: de twee hoofdpersonages uit mijn roman. Amadou en María Jesús. Wat een prachtig moment was dat… Dit voorval niet als een goed teken interpreteren zou een mate van cynisme vergen waartoe een romanticus als ik niet in staat is.
En kijk, nu ligt hier naast mijn laptop een contractvoorstel!
Voordat er in euforie wordt uitgebarsten: dat wil nog niet zeggen dat we er al zijn, er zijn nog veel stappen die genomen moeten worden. Maar er is alvast iemand in de uitgeverswereld die net als ik en jullie gelooft dat dit boek bestaansrecht heeft, en dat is een heel grote stap. En hoe ontzettend fijn is het om na vier jaar werkloosheid een contract aangeboden te krijgen. Het voelt alsof ik weer tot de grotemensenwereld behoor 🙂
Ik hou jullie op de hoogte…
Kattebelletjes 
Wat goe-oed! Ik duim voor je Kathleen!
Dank je wel Matroos! 🙂
Super. Ik duim mee!
Merci! 🙂
Geweldig! Komt goed.
Jabedabedoe !
😀
Wat een fijn bericht.
Oh wauw, wat een goed nieuws! Succes, hopelijk gaan de onderhandelingen goed 🙂
Merci Samaja! 🤗
Het begin is gemaakt – proficiat!
Dank je wel!
O, dat klinkt heel goed, maar laat ons inderdaad afwachten. Het is je zo hard gegund!!!
Dank je wel! Het lijkt inderdaad wel in orde te zullen komen 🙂
Woep woep.. super !!
Yay!! Gefeliciteerd!! Wat moet dat goed voelen…😁
Jaaa, echt super! 😀
Aaaah:-) Een aankondiging een schrijver waardig! Prachtig!
Thank you my dear! 🙂
Ik ben zoooo blij voor je!
Merci Katrijn! ❤
Geweldig nieuws!