Het Facebook Dilemma (2): hoe het werkt

Het lijkt zo heerlijk onschuldig, een platform waar je informatie over jezelf deelt met vrienden en familie. Het is praktisch en bovendien helemaal gratis. Dat past perfect in deze nieuwe tijdsgeest, waarin je met een klik kan krijgen wat je wil en er liefst zo weinig mogelijk tot niets voor betaalt. Wat een concept is dat haaks staat op het echte leven, waarin er voor alles gewerkt moet worden en het verrichte werk liefst financieel beloond wordt.

Neem bijvoorbeeld de televisie. Je hebt programmamakers die betaald worden om programma´s te maken. De televisiezender zendt die uit en plaats reclameblokken tussen de programma´s. Het geld voor die publiciteit komt van de adverteerders. Met die inkomsten betaalt de zender de programmamakers. Of zo heb ik het toch begrepen.

Ook Facebook en Google halen hun inkomsten uit advertenties die ze tussen content plaatsen, zodat de gebruikers de publiciteit krijgen te zien. Het enige verschil met televisiezenders is dat Google en Facebook hun programmamakers niet betalen. Want de content wordt geproduceerd door de gebruikers. Door iedereen die leuke foto´s uitzoekt voor hun Facebookprofiel, interessante stories verzint voor hun Instagram-feed of videos opneemt voor hun Youtube-kanaal.

Maar dat is niet de enige manier waarop de gebruikers gebruikt worden. Facebook, Google en consoorten houden over hun gebruikers namelijk alle informatie bij waarop ze maar beslag kunnen leggen. Om ons een idee te geven van hoeveel persoonlijke informatie we doorgeven tijdens bijvoorbeeld een avondje pizza+tv zette The Wall Street Journal eens alles op een rijtje.

Dit is de info waar Facebook op zo´n doorsnee avond mee gaat lopen wanneer je hun dienst gebruikt (even geknipt en gekopieerd, dus in het Engels):

Name, Email Address, Shared Content, Viewed Content, Type of Content, Engaged With Content, Commented On Messages and Communications With Others, Connections to Friends, Groups, Accounts and Hashtags, Life Events, Religious Views, Political Views, Who You Are “Interested In”, Health, Racial or Ethnic Origin, Philosophical Beliefs, Trade Union Membership, Address Book (“If You Choose To Upload, Sync or Import It”), Call Log (“If You Choose To Upload, Sync or Import It”), SMS Log History (“If You Choose To Upload, Sync or Import It”), Contact Details, Payment Information, Shipping Information, Mobile Phone Number, Precise Device Location, Uploaded Photos, Videos, Facial Recognition, Device Settings, Messenger Communication, Actions on Facebook, Interactions With Friends, Groups, Accounts and Hashtags, Features Used When You’re Using Facebook Products, When You Last Used Facebook Products, Location of a Photo (like metadata), Date Time, Frequency and Duration of Activities, Operating System, Hardware Version, Software Version, Battery Level, Signal Strength, Available Storage, Browser, Type App and File, Names and Types Plugins, Device Behavior (Mouse Movements, Windows in Foreground or Background), Device ID, Device You Use, Bluetooth Signal, Nearby Wi-Fi, Beacons and Cell Towers, Mobile Operator, Internet Service Provider, Language, Time Zone, IP Address, Connection Speed, Nearby Devices Such as a TV for Phone-to-tv Streaming, Purchases, Donations, Services Used, Activity Off Facebook Including Websites Visited, Purchases Made, Ads Viewed and Services Used, Online and Offline Actions From Third-Party Data Providers, Instagram Activity, Where You Live, Places You Go, Businesses You’re Near, People You’re Near, Events Attended, Friends’ Comments About You, Friends’ Messages To You, Friends’ Contact Information For You, Friends’ Photos of You, Facebook Search Queries (*)

Dankzij al die uiterst persoonlijke informatie -onze virtuele döppelganger- zijn bedrijven als Google en Facebook in staat hun klanten een uiterst waardevolle dienst aan te bieden: ze kunnen advertenties posten bij exact de juiste doelgroep. Nog nooit was publiciteit maken zo efficiënt. (Ik denk dat ik in een vorige post de woorden “militaire precisie” heb gebruikt.) Geen wonder dus dat die bedrijven zoveel poen scheppen.

Toen ik dat in de smiezen kreeg, begon ik op een heel andere manier naar mijn Instagram te kijken. Ik had al gemerkt dat ik een Instagram-blik aan het ontwikkelen was: tijdens wandelingen zocht ik uitzichten die het delen waard waren, en wanneer ik iets tekende of maakte zag ik al voor me hoe dat op Instagram zou staan. En toen dacht ik: Jezus, in plaats van een beetje te genieten van wat ik in het hier en nu aan het doen ben, zit ik gratis content te creëren voor Facebook.

Dat was niet bepaald wat ik met mijn tijd wilde doen.

Er was trouwens nog iets wat me stoorde. Maar dat is voor volgende week 😉

(*) De dingen die mij het meest de kriebels geven, heb ik in het vet gezet.

Advertentie