Vroeg of laat zal mijn smartphone het begeven en ik weet nog niet of ik hem dan wil vervangen of niet. Daarom ben ik het afgelopen jaar hard aan het nadenken en bijlezen geslagen (zie onder andere de posts onder Het Facebook Dilemma) teneinde een geïnformeerde beslissing te nemen zodra de batterij voorgoed afloopt. Het lijkt immers zo vanzelfsprekend om een smartphone te hebben, dat ik me soms afvraag of leven zonder dat lichtbakje überhaupt nog mogelijk is in onze gedigitaliseerde maatschappij. Maar kijk: er zijn nog steeds mensen die in staat zijn volle bak mee te draaien zonder smartphone!
Een van hen is Menck. Hij voelt er zich enorm goed bij smartphoneloos door het leven te gaan, en vertrouwt me toe dat dat niets te maken heeft met een ouderwetse instelling -wel integendeel. Dus wilde ik graag van hem horen hoe hij dat voor elkaar krijgt.
Was er een moment waarop je bewust hebt overwogen geen smartphone aan het schaffen? Wat heeft je toen doen besluiten er geen te kopen?
Ik heb bewust geen smartphone gekocht, ook al is mijn echtgenote er verknocht aan en is zij een actief gebruikster. Ik heb wel een gsm, een badkamerblauwe Nokia 3310, waarop ik te bereiken ben voor familie, vrienden en mijn klanten. Sms’en doe ik echter nooit. Alleen bellen en gebeld worden.
Ik zie niet in waarom ik een smartphone zou nodig hebben. Bellen doe ik via de vaste lijn of de gsm, foto’s nemen doe ik met mijn spiegelreflexcamera en het www betreed ik via mijn pc.
Als ik aan het werken ben, gebruik ik sowieso geen gsm. Ook Katrien dient haar smartphone af te leggen op haar werk. So…
Welke toestellen gebruik je om dingen te doen waar andere mensen een smartphone voor gebruiken?
Ik gebruik mijn pc – een desktop – of de tablet en de telefoon. Als je daarover beschikt, heb je echt geen smartphone nodig. Als ik zie hoe dat ding met sommige mensen hun handen is vergroeid, krijg ik het er benauwd van.
Welke ongemakken ervaar je doordat je geen smartphone hebt?
Geen. Echt waar. En wel integendeel: ik ben geen slaaf van dat plat bakske. Alles – bankzaken, sociale media, chatten, e-mailen, Messenger, etc. doe ik middels mijn pc. Zulks grijpt doorgaans ’s avonds plaats aangezien ik hoegenaamd geen tv-kijker ben.
Welke voordelen ervaar je door smartphone-vrij te zijn?
Ik ben er niet afhankelijk van. Als ik bemerk hoe sommige mensen verslaafd zijn aan dat toestel, tart dat mijn verbeelding. Ik begrijp het niet en zal het allicht ook nooit begrijpen.
Bovendien hoef ik nooit een smartphone mee te nemen, op te laden of desgewenst te vervangen. Life can be so easy, really.
Hoe reageren anderen op het feit dat je geen smartphone hebt?
Iedereen die ik ken – familie, vrienden, kennissen – werkelijk iedereen heeft een smartphone.
Ook doet werkelijk iedereen moeite om me er eentje aan te praten. “Zo gemakkelijk. En uiteindelijk zal je niet kunnen zwichten.” Ik denk het niet, ook al word ik daardoor enigszins als “wereldvreemd” beschouwd.
Kattebelletjes 
Ik begrijp die man volkomen. Zo blij dat er nog zo’n mensen bestaan! Voor veel mensen lijkt het een manier om de verveling te doden. De 3 mannen in mijn leven (euhm… mijn 2 zoons en echtgenoot Kathleen – dus NIET mijn 3 minnaars 😉 ) zijn naar mijn mening erg veel bezig met hun smarphone: zonen Netflixen en zitten op de socials, echtgenoot dwaalt op websites en kijkt naar grappige filmpjes. Vaak wens ik dat die dingen niet bestonden. Mensen zouden dan creatiever zijn en meer tijd hebben om dingen samen te doen, denk ik.
Dat heb ik ook al vaak gedacht: wat zouden we nu allemaal aan het doen zijn als alle schermen in huis weg waren? Antwoord: meer met elkaar bezig zijn.
Iemand vertelde me gisteren dat een kennis van haar een app had geïnstalleerd op de telefoon van hun dochter, waardoor die tiener maar 2 uur per dag met haar smartphone op internet kon. En om 21u ging het ding vanzelf uit.
Ik heb mijn vriendin meteen gezegd dat als ze erachter komt wat voor app dat is, dat ik die dan later ook op de telefoon van mijn dochter wil -en op die van mezelf!
By the way: 3 minnaars, dat klinkt anders ook niet slecht 😉
Ik heb er ook geen! Lukt prima 😀
Super 🙂
Ik heb alleen een probleem met het feit dat het grootste deel van mijn niet-rechtstreekse communicatie via whatsapp verloopt (echt iedereen heeft dat hier en je krijgt de mensen niet naar Signal of alternatieven).
Hoe doe jij dat, app jij ook maar dan via de computer? Of bel je mensen gewoon op, of sms je?
Ik bel, sms en mail. En ik gebruik Messenger op de pc. Het enige wat je mist is een hoop stress 🙂 Ik ben van nature graag onafhankelijk, het idee om afhankelijk te zijn van één device vind ik niet fijn. Ik werk met jongeren en ik hoor van steeds meer jonge mensen dat ze hun eigen smartphonegebruik zorgwekkend vinden, dat hen afleidt en dat het hun concentratie en betrokkenheid afvlakt. Mijn dochter van 15 heeft ook de switch gemaakt naar een gewone gsm, ze leest nu af en toe terug een boek 😀
Da´s wel goed nieuws, dat jongeren er zelf over nadenken, over hun eigen smartphone gebruik. Misschien dat het voor hen zelfs nog makkelijker is om een manier te vinden om het te integreren in hun leven zonder dat het hen teveel opslokt? Aangezien ze jonger zijn, dus flexibeler? Ik kan het maar hopen voor de jongste generaties.
Stel je voor dat de fiets nog niet was uitgevonden, en plots zie je iemand zich op die manier voortbewegen op straat, je zou die waarschijnlijk ook voor gek verklaren.
Zelf heb ik wél een smartphone, en ben er heel blij mee. Het is niet dat dit ding aan mijn hand vastplakt, wel integendeel. Wel vind in dit alles-in-één-ding super praktisch. Alle bankzaken gebeuren met dit ding (jawel, kan ook via de pc en een bankbezoek is ook een optie, maar duurt langer). Whatsapp is een medium dat me in coronatijden veel dichter hield bij de mensen die ik graag heb (ja, ook dàt kan via PC, maar veel omslachtiger). Doen we een terrasje, dan toveren we in no time onze covid-pas naar boven (ja, je kunt dit ook (laten) afdrukken). Als we op reis zijn (zolang het nog kan) kan ik in een vingerknip het Vlaamse nieuws naar boven toveren (kàn ook op pc, maar die neem je meestal niet mee op reis). Ik ben altijd en overal bereikbaar (OK, kan ook met die Nokia van vriend Menck, maar kan zelfs ook via tamtam !!). De nieuwe toestellen hebben camera’s waar je haarscherpe foto’s mee neemt (kan ook met een camera, I know…),…
Ik heb ook zo’n broer die geen smartphone wil uit principe of eerder ‘koppigheid’. Hij doet maar, iemand dringt hem die op, maar is hij echt ‘mee met zijn tijd’, en dat ook op andere gebieden dan die telefoon??
Ik denk dat ik er op zich geen probleem mee heb, zolang het nog een vrije keuze is er geen te hebben. Dus zolang je nog altijd smartphoneloze opties hebt. Want het is waanzinnig praktisch inderdaad -dat is ook de reden waarom de meeste mensen hem hebben. En dat is ook de reden waarom ikzelf niet zomaar kan beslissen er geen te hebben, want zoveel van mijn communicatie gebeurt via de smartphone, op een manier die veel onhandiger zou zijn via de computer en veel duurder via gewoon bellen bijvoorbeeld.
Maar ik voorzie wel problemen in een maatschappij waar het hebben van een smartphone een conditio sine qua non is. Waarin je zonder smartphone bijvoorbeeld niet meer aan je geld geraakt, of je niet meer officieel kan identificeren. We zijn daar echt niet zover vanaf. In dat opzicht denk ik dat mensen die zonder smartphone hun plan trekken eigenlijk een belangrijke functie vervullen. Hm, misschien moet ik dat ook nog eens in een blogje zetten 🙂
Ik maak een strikt onderscheid tussen mijn smartphone en mijn laptop. Bijvoorbeeld Facebook, bloggen, Twitter, kranten online lezen, het nieuws volgen doe ik ENKEL op mijn laptop.
Bellen (via WhatsApp is dat min of meer gratis) doe ik met mijn smartphone en dat scheelt soms honderden euro’s want bellen vanuit Afrika naar NL / BEL kost heel veel geld.
Bankzaken doe ik op de laptop maar ik moet inlogcodes bevestigen via een App – dus smartphone. Ik vind Google Maps – PIN heel handig als ik de bestemming niet ken en onze Mozambikaanse auto heeft geen ingebouwd navigatiesysteem.
Zou ik zonder kunnen … ik denk het wel maar ik ga het niet uitproberen.
Ik zit met datzelfde voordeel wat betretf bellen via apps. Gewoon via de telefoonlijn naar het buitenland bellen is inderdaad heel duur he. In dat opzicht zijn die apps een godsgeschenk, want ik kan gewoon gratis bellen met iedereen uit het thuisland. Da´s bij mij ook de voornaamste (of eigenlijk de enige) reden waarom ik nog een smartphone heb.
Zelfde reactie als die van T. Pannenkoek. All in one, heel handig.
Ik heb het lang afgehouden en alhoewel ik me had voorgenomen om er niet verslaafd aan te geraken, ben ik daar hopeloos in gefaald. Ik weet ook niet zo goed meer hoe het zonder moet. Ik gebruik hem om de weg te zoeken tijdens het wandelen, om te betalen, om mijn covid safe ticket te tonen,… Ik zie het ook niet zitten om die dingen dan op de ouderwetse manier weer te gaan doen. Het is dus zowel een gemak als een overlast, die smartphone.
Dat is het inderdaad he, vandaar het Dilemma!
Ik moet ook de hele tijd trucs verzinnen om niet de hele tijd berichtjes te checken. Nu ik instagram eraf gegooid heb, gaat het al iets beter, maar dan nog…
Net zoals Pannenkoek en Myriam wil ik niet meer terug naar de tijd van toen. Ik vind het een mooie uitvinding omdat er zoveel mogelijkheden zijn. Verslaving loert overal om de hoek. Maar ik ontneem me geen glaasje wijn omdat alcohol mogelijk verslavend is.
Vooral dat ik geen fototoestel moet meesleuren vind ik heel handig, omdat ik zelf sowieso geen kunstige foto’s neem. En WhatsApp vind ik een heel leuk medium om foto’s doorgestuurd te krijgen van de kleinkinderen die niet om de hoek wonen.
Ik heb hier zowaar niks meer aan toe te voegen. 😀
Dan was het een goed interview 😉
Ik pleit ook schuldig, kan hem niet meer missen. Om foto’s te nemen, een camera vind ik veel te omslachtig. Om mijn weg te zoeken, zó gemakkelijk. Ik moet geen horloge meer om mijn pols dragen. Mm nee, ik wil ook niet meer terug.
Het is op zich ook wel een heel wonderlijke uitvinding 🙂
Sowieso heb ik al een smartphone nodig voor mijn werk, dus zonder is geen optie.
Dat is dus ook wat er bij mij meespeelt, en daar kan je eigenlijk niet omheen.
Maar ik denk dat ik hier langzaam tot de conclusie aan het komen ben dat het probleem niet is dat mensen een smartphone hebben, maar dat we wel een probleem gaan hebben wanneer iedereen een smartphone moet hebben. Nu nog zien hoe we dat in ene blogpost uitgelegd krijgen 🙂
Het probleem is niet het hébben van een smartphone, maar de manier waarop we er mee omgaan. En dat is al begonnen vóór er smartphones waren. Toen een smartphone nog maar een gsm-etje was, was die zo eenvoudig in gebruik dat niemand de gebruiksaanwijzing las en dus niet ontdekte dat daar ook een “mute”- en een “uit”-knop aan zaten. En we dus overal en altijd “beschikbaar” en vooral “onmisbaar” werden …
Dat is zo. Ik probeer zelf de vliegtuigmodus ´s avonds op te zetten, maar ik ben er nog niet heel consequent in.
En maatschappelijk gezien denk ik dat het grootste probleem vooral is (of gaat zijn) dat je niet meer de keuze gaat hebben om een smartphone te hebben of niet. Dat het eigenlijk een verplichting wordt omdat je bepaalde fundamentele zaken niet meer zonder smartphone zal kunnen doen.
Daar wil ik binnenkort wat uitgebreider over schrijven.
Dat denk ik ook. Zo ging het met digitaal bankieren, met allerlei soorten administratie waar je nog enkel online toegang toe hebt, …
Ik zet mijn smartphone op “niet storen” en dan kan je de uren instellen waarbinnen je enkel oproepen kan krijgen van contacten die je zelf aanduidt in je lijst. Dan springt hij vanzelf naar “mute” in die periode.
Dat wist ik niet, dat dat kon! Lijkt me inderdaad erg handig…
De enige nummers die mij kunnen bellen tussen 22u en 6u zijn mijn moeder, onze kinderen en mijn schoonzus. Die kan je in je contacten aanduiden met een sterretje (bij mij toch, hangt misschien af van gsm of provider). De rest gaat op mute.