Een interessante opmerking van een lezer bracht deze vraag naar boven:
mag je als blogger wel beweren dat je niet geïnteresseerd bent in het persoonlijke leven van bekende mensen, wanneer je zelf over persoonlijke zaken schrijft via een medium waar eender wie je kan lezen?
Ruikt dat naar grootheidswaanzin? Zo van: lezen jullie mijn gedoe maar; ik voel mij er zelf te goed voor?
Nu ga ik niet beweren dat hoogmoed me volledig vreemd is, want in dromen zie ik mezelf wel eens als President van de Wereld alles op orde brengen (en word dan gelijk heel erg moe van het idee alleen al), maar misschien moeten er bij die vorige post een paar kanttekeningen gemaakt worden, zodat we elkaar niet misverstaan.
Ten eerste: ik denk dat ik me verkeerd uitgedrukt heb toen ik schreef dat ik niet geïnteresseerd ben in “mensen die ik niet persoonlijk ken”. Ik bedoelde daarmee dus Bekende Vlamingen enzo, mensen met wie er geen tweerichtingsverkeer mogelijk is. Ik heb al zo vaak berichten gekregen van mensen die ik van haar noch pluim kende, maar die me een mailtje hadden gestuurd om te zeggen dat ze naar Valencia op vakantie kwamen, en of we eens konden afspreken. En wanneer het praktisch te regelen was, hebben we dat dan ook gedaan. Dat was altijd heel aangenaam. Sommigen van hen zijn hier ook over de vloer geweest, ook al was het de eerste keer dat we elkaar zagen.
Ten tweede besefte ik tijdens het lezen van de commentaren dat het woord “stam” voor velen een beslotener concept is dan hoe ik dat zelf zie. Iedereen die hier meeleest en meedenkt en/of meeschrijft hoort voor mij ook bij die stam. Er zijn trouwens maar een honderdtal mensen die deze blog stelselmatig volgen, en met de meesten van hen heb ik ook al eens contact gehad buiten de blog. Ik zit dus echt niet op een ivoren toren ofzo. Misschien had ik in plaats van “stam” het woord “leefgemeenschap” moeten gebruiken, dat is een wat bredere term, niet? Dus dat, leefgemeenschap. De mensen waarmee contact mogelijk is.
Ten derde: ik beschrijf in de vorige post hoe mijn eigen interesse geëvolueerd is, maar dat wil niet zeggen dat ik neerkijk op mensen die het anders doen dan ik. Die post gaat vooral over het negatieve effect dat die BV-cultus had op mijn zelfvertrouwen. Maar andere mensen zijn daar misschien helemaal niet vatbaar voor, dus voor hen kan het dan geen kwaad.
Soit, ik hoop dat hiermee een paar misverstanden van de baan zijn geruimd…
Kattebelletjes 
Yippie. Ik hoor bij de stam van Kathleen.
En eerder op de dag schreef ze al dat ik niet saai ben.
Ik had je vorig berichtje perfect begrepen zoals je bedoelde 😉
Pas op, juicht maar niet te hard, want als hier straks de verwoestijning inzet, kom ik met heel Rafelbunyol in uw Tuin van Eden kamperen!
Maar dan ben ik wel het opperhoofd van de stam.
Ugh!
Your garden, you rule!
Net als mijnheer Berg had ik uw vorige post geïnterpreteerd op de manier waarop je het in dit logje wil ‘rechtzetten’ of ‘verantwoorden’. Wat zijn wij toch super brave Vlamingen die veel te vlug denken dat we iets te ver zijn gegaan in onze stellingen!
(Om tot je stam te behoren, moeten we daarvoor een speciaal pakje dragen? Weet dat ik niet graag een strooien rokje draag, want dat kriebelt overal)
Het stelt mij wel gerust te horen dat de meeste mensen het wel haden geïnterpreteerd zoals ik bedoeld had -hoewel het mij natuurlijk niet teveel zou mogen schelen als dat niet zo was, maar kijk, ik heb dus een allergie voor misverstanden, daarmee dat ik waarschijnlijk altijd ongemakkelijk werd van naar De Kampioenen te kijken…
En dju, het uniform is toch wel een strooien rokje zeker! Maar weet ge wat, gij moogt er een legging onder aandoen 🙂
Dank je wel!
ik zal wel buiten “Brave Vlamingen” stelling vallen 😉
De uitzondering die de regel bevestigt! 😉
Ja, inderdaad 😉
Ben ik niet zo zeker van…
Ik kan ook niet gaan beweren da’k een engel ben hé, dat zou nogal ferm aan’t haar getrokken zijn 😉
Het leven van moeder Théresa is weinigen gegeven…
haha, ja lol 🙂
En zelfs over Moeder Theresa heb ik dingen gehoord die ook niet zo koosjer waren,,,
O, vertel.
O, vertel eens over moeder Theresa.
ah hahaha, tuurlijk zijde nieuwsgierig hé, maar in mijn NY avonturen, denk ik wel dat je genoeg tussen de regels kan lezen 😉
Volgens Christopher Hitchens was dit haar ware agenda:
1. Zoveel mogelijk mensen tot de Katholieke Kerk bekeren
2. Zwaar campagne voeren tegen abortus en contraceptie.
Ze was ook goed bevriend met rechtse dictators die haar bankrekeningen spekten, waarmee ze die doelen kon nastreven.
Ook het feit dat een witte vrouw als redder van de Indische armen werd vereerd terwijl ze niets structureels ondernam om de armoede daar te bestrijden, is pijnlijk kolonialistisch.
Als je er meer over wil lezen (is wel in het Engels: )
https://www.huffpost.com/entry/mother-teresa-was-no-saint_b_9470988
https://www.goodreads.com/book/show/43372.The_Missionary_Position?from_search=true&from_srp=true&qid=fIQtEfHm78&rank=1
Een reis naar Spanje zit er vooralsnog niet in, maar kijk mij nu paraderen in mijn rieten rokje. Zonder legging.
Ik snapte ook helemaal wat je bedoelde hoor. En die stam is tof om bij te horen. Maar een strooien rokje? Mmm, ikke liever toch ook een ander uniform als we mogen kiezen 🙂
Oh oh. Ik voel me ook uitverkoren nu ! Men rokje ritselt van het recht springen 😉
😀
Jullie zijn toch makkelijk blij te krijgen 😉
Fijn geschreven en leuk om te lezen 😉
Merci 🙂
Graag gedaan, ik ben je blogje ook gaan volgen 🙂
Ha, en ik heb me net ingeschreven voor de jouwe!
Merci, véél leesplezier en welkom in mijn wereld 🙂
Ik ben benieuwd 😉
🙂
This blog is yours, dus mag je beweren wat je wil.
Lieverd, ik herken dat zoooo hard, ook: “ik heb dus een allergie voor misverstanden, daarmee dat ik waarschijnlijk altijd ongemakkelijk werd van naar De Kampioenen te kijken…”
Maar je moet je niet verantwoorden omdat het bij één iemand verkeerd is geschoten. Ik vind het sympathiek dat je een hele blog wijdt aan ontmisverstanden, daar niet van 😉 Uit zoiets leren we voor een volgende schrijfsel.
Dat is wel een opluchting van te horen, dat jij dat ook hebt, en dat je me begrijpt…
Ik ben me de laatste tijd wel aan het trainen van me dat minder aan te trekken, in de zin van: als ik alles gedaan heb om duidelijk te communiceren en mijn intenties waren oprecht, dan heb ik gedaan wat ik kon, en als de ander er dan nog iets fouts achter wil zoeken, tja, dan is dat hun probleem.
Maar dan moet je er natuurlijk wel zeker van zijn dat je communicatie helder was, en in dit geval waren er wel een paar dingen die ik wat scherper kon stellen.
En het was ook wel even schrikken, want de reactie van de lezer was dat ik maar beter kon stoppen met bloggen. Dat kwam echt wel aan.
Misschien moet ik ook nog leren van niet te snel te schrikken 😉
Voor een perfectionist – ik neem eventjes aan dat je er ook een bent – is er niets, maar dan ook niets erger dan zo een messteek in je hart krijgen als reactie op een foutje. Niet-perfectionistische/niet-HSP/gewone? mensen maken 100 van die foutjes per dag en het zal ze worst wezen of ze daarmee anderen kwetsen of onrecht aandoen, of zo komt het in elk geval op mij over… Ik heb zo iemand in mijn kring, allez, meerdere personen, en die denken al pratend, ze gaan van de ene HLN achtige opinie naar het andere verwijt terwijl ze de armen van je lijf eisen en ze staan daar NOOIT BIJ STIL. Een eindeloze woordenbrij, om ter luidste roepen om zo lang mogelijk toehoorders te hebben. Zet er een paar bij elkaar en je hebt een fantastisch verjaardagsfeestje.
– sorry, dat zit me blijkbaar vrij hoog, ik wou hier ook niemand mee kwetsen :’-( (disclaimer modus, onmiddellijk!)
Ik ben, hoezeer ik dat niet wil, gewoon echt een beetje anders bedraad…
& I feel you indeed!
Ja, dat heb ik ook moeten leren: dat niet iedereen zo gevoelig is als ik. Dat sommige mensen veel groffer tewerk gaan, en dat daar vaak een groot onevenwicht zit. Dat ik van anderen veel meer slik dan ik zelf durf doen of zeggen. Dus daar probeer ik nu wat meer balans in te brengen. Er zelf meer tegenin te gaan als mensen boertig doen, en het me minder aan te trekken als ik niet perfect gehandeld of gesproken heb. Maar het is echt niet gemakkelijk.
Het is dan wel een verademing wanneer je mensen tegenkomt die ook zo gevoelig zijn, en die er bijvoorbeeld voor proberen te zorgen dat in een conversatie iedereen aan het woord komt, en die al eens interesse-vragen stellen in plaats van de hele tijd over zichzelf te praten enzo.
(Jouw antwoord was trouwens ook in de spam terecht gekomen, ik ga het wat meer in het oog moeten houden! Ik weet niet wat er de laatste tijd aan de hand is met wordpress..)
Hm vreemd van die spam, bij gmail is dat ook vaker en vaker. De algoritmes zijn te sterk aan het worden denk ik.
En inderdaad. “Het minder aantrekken training” is inderdaad aartsmoeilijk. Miss wijd ik er nog eens een blogje aan.