Een vraag die ik in België een aantal keer gesteld kreeg, was hoe het nu zat met mijn voornemen om dit jaar niets nieuws te kopen voor mezelf. Ik was aangenaam verrast te horen dat mensen daar nieuwsgierig naar waren, want ik was zelf een beetje uit het oog verloren daarover te berichten. Dus bij deze.
Sinds februari heb ik volgende spullen voor mezelf gekocht:
*een stapel boeken. Maar boeken tellen sowieso niet mee, want geen boeken kopen is zoiets als geen groenten of fruit eten. Mijn agenda valt hier ook onder.
*een mooie klasseermap die in de aanbieding was. Had ik niet strikt nodig, maar ik kan ze nu wel goed gebruiken voor een nieuw project en ben er wel heel blij mee.
*een Nederlandstalig magazine. Dat is mijn heimelijke genoegen, telkens ik in België kom. Dan duik ik meteen de eerste de beste krantenwinkel in en koop mijn favoriete magazine. Wat deze keer niet eens nodig was geweest, want een vriendin had het al voor me gekocht als welkomstgeschenk, wat ik zo mogelijk nog fijner vond.
*een short en een trui in een outlet-store. Heb ik me dus toch laten vangen. Niet met die trui, want die past, is mooi en die had ik echt wel nodig, want ik had nog maar één trui om volgende winter door te komen. Die short daarentegen zat een beetje krap, maar ik dacht: kan geen kwaad, ik ga toch wat afvallen. Eeeehm…. Waar komt toch die denkfout vandaan te veronderstellen dat mijn toekomstige ik slanker zal zijn dan de huidige, wanneer alle informatie van de afgelopen 41 jaar heel duidelijk laat zien dat mijn gewicht, indien het niet toeneemt, enkel met zeer veel moeite stabiel blijft? Enfin, heb die short dus van de hele zomer niet aangehad.
*een vest in een tweedehandswinkel. Wat op zich ook niet telt, want het is geen nieuw kledingstuk. Enerzijds weet ik niet of ik die vest echt wel ga dragen, anderzijds kan het vast geen kwaad een beetje variatie in de kast te hebben hangen. De toekomst zal dus uitwijzen of dit een goede aanschaf was.
*een zwarte legging. Ik heb nog maar één jeans over voor deze winter, maar aangezien jeansbroeken kennelijk allesbehalve duurzaam zijn, was ik op zoek naar een alternatief. Dus een zwarte legging van biokatoen in plaats van een zwarte skinny jeans leek me wel een goed idee, aangezien het visuele effect ongeveer hetzelfde is wanneer je er een lange trui over draagt (wat ik meestal doe).
Het interessantste aan dit experiment is echter niet bovenstaand lijstje van wat ik gekocht heb, maar de ellenlange lijst van spullen die ik niet gekocht heb. Tientallen keren heb ik met iets in mijn handen gestaan waarvan ik dacht: maar wacht eens even, ik heb al iets soortgelijks. Ik heb al een zwarte jurk, ik heb al een draagtas, ik heb nog een paar sandalen, ik heb nog twee pyjamabroeken. Op die manier heb ik massa´s spullen terug in de rekken gelegd. Ja, zelfs boeken. En geen van al die ongekochte spullen heb ik nadien gemist.
Nu ja, behalve dan één boek… Maar daar ben ik later weer omgegaan. En daar zat ik niet mee in, want naar een boekenwinkel gaan is voor mij nooit een straf.
Kattebelletjes 
Die short kun je altijd nog aan je dochter geven. 😀
Jaa, dat was ik ook aan het denken! Maar ik weet niet of ze hem dan gaat willen hebben, want tegen dan is hij misschien al uit de mode, haha 😉
Ik koop niet vaak iets nieuws voor mezelf, maar helemaal niets gedurende een jaar? Wat een voornemen, you’re a saint , girl 👍
Ge ziet wel dat het niet lukt he 😀
Ik volg je wel, maar aan de andere kant moet de economie ook draaien. Niet dat wij verspillers zijn, maar we geven spullen die we dan niet gebruiken aan goede doelen of de kringloop.
De vraag is: welke economie willen we doen draaien?
Met de kleding die we kopen bijvoorbeeld maken we vooral de rijken rijker (de bazen van de grote ketens)-de mensen die die kleren echt maken, krijgen daar maar een habbekrats van.
Ik geef bijvoorbeeld wel geld uit aan boeken, en ik koop die in de boekhandel. Dus op die manier steun ik schrijvers, uitgevers en boekhandelaren, en niet de ruimtevaarders van amazon of de dieven van bol.com 😉
En hier ben ik zelf ook van verschoten, maar zelfs kleding weggegeven aan tweedehandswinkels of goede doelen is geen oplossing. Er is namelijk zo´n enorm overschot aan kleding op de wereld dat zelfs die tweedehandskleren grotendeels op stortplaatsen terechtkomen (in de armere kanden natuurlijk, rijkere landen versluizen hun overschot gewoon naar daar). Bijvoorbeeld:
Ik vermoed dat dat voor zowat alle spullen geldt.. Daarom denk ik dat minder kopen en heel goed nadenken over wat je koopt echt wel de beste optie is. En vooral: goed kijken aan wie je je geld geeft, wat voor economie je steunt.
Het nare is ook dat door kleding aan Afrika te geven daar de naai-ateliers om zeep zijn geholpen. Hadden die mensen nog werk en inkomen en door die tweedehands kleding hebben ze niets meer.
Ja, da´s ook waar
Mijn schat koopt kleren voor me alsof ik hier nog meer dan tien jaar zal rondlopen. Sinds onze prioriteiten sinds mijn ziekte zijn omgekeerd, trekken we ons helemaal niet meer aan van wat we kopen. Als we er zin in hebben, is het ‘van dadde’… Zo kocht ik me in juni een blauwe bikini met op mijn kont een afbeelding van Donald Trump. Kan ik anaal zijn haar recht blazen. Niet dat dit kledingstuk zoveel werd gedragen, maar het idee alleen al bezorgt me een glimlach.
Ja, dat is natuurlijk een verantwoorde aankoop 😀
Er hing nog een exemplaar in jouw maat!
Ik heb qua kleding/schoeisel al anderhalf jaar niets meer gekocht. Corona en mijn ziekte hebben van mij een mensenschuwe vrouw gemaakt. Ik hoop in Spanje mijn schade te kunnen inhalen.
Zoals je ziet, we hebben hier een paar goeie outlet stores 😉
Sterk! Ik zou het niet kunnen, ik heb nogal de gewoonte om mezelf te belonen met iets leuks.
Ik denk wel dat iedereen het kan, maar dat je dan best focust op welke leuke belongingen je jezelf kan geven die niet materieel zijn… Een professionele voetmassage bijvoorbeeld? 😉
Super! Ik slaag er ook vrij goed in, vooral sinds ik niet meer werk. Maar soms kan een opgewekt kleurtje en leuk passend modelleke me toch heel blij maken.
Boeken koop ik niet, daarvoor ga ik naar de bib.
Da´s ook een goed idee! Want boeken zijn natuurlijk van papier, dus hoe duurzaam het is van veel boeken te kopen, daar kan een mens zich ook vragen bij stellen. Sommige exemplaren wil ik echt wel in huis hebben omdat ik erin wil werken ofzo, en hier in de bib is het aanbod natuurlijk voornamelijk Spaans. Maar ik wil binnenkort naar de hoofdbib in het stadscentrum gaan, daar zullen ze vast wel een ruimer aanbod hebben. En dat is zo´n mooie plek, dus dat is ook verwennerij he 🙂
Ja ook ik ben gewoon heel graag in een bib. Eén van de ( gratis) verwennerijtjes.
❤
Ja, het lukt mij ook aardig om niet zomaar alles lichtzinnig te kopen. Daar vind ik ook niks aan. Tijdens corona heb ik totaal geen nieuwe kleding gekocht. Ik kwam toch nergens. De laatste maanden is daar wel wat verandering in gekomen, maar ook niet overdreven.
Ja, dat waren nogal eens tijden he, waarin we amper buitenkwamen… Pyjamamaanden 🙂
En nu ben ik eigenlijk benieuwd wat jouw favoriete magazine is😊
De Flow he, voor zo´n papierfanaat als ik 😉
Ik krijg al jaren met de regelmaat van een klok van mijn man te horen: “koop nu eens iets voor jezelf”. Dan stuurt hij mij de stad in om te shoppen en ik mag hier niet gezond weggaan als ik dan niet met iets voor hém thuiskom.
“Ik vond mijn goesting niet”: waarschijnlijk omdat ik al geen goesting had om te shoppen toen ik vertrok.
“Mijn maat was er niet in”: met mijn tekort aan cm en teveel aan kilo’s jammer genoeg vaak het geval. Vooral dat tekort aan cm speelt mij vaak parten, want om het passend te maken moet meestal net de blikvanger weggehaald worden.
“Het stond mij eigenlijk niet”, … Feit is dat ik een bloedhekel heb aan pashokjes en shoppen. Ik krijg er de wubbekes van.
En tegenwoordig koop ik boeken per kruiwagen vol. Voor mijn moeder, voor moederdag, voor haar verjaardag volgende week, zomaar … En als die ze uit heeft, komen ze naar mij. Te leen, he.
Dus jij krijgt zelfs niets gekocht ook als je moet 😀
Maar ik herken je frustratie: als je niet een bepaalde standaardmaat hebt, is het heel moeilijk om tussen de confectiekleding iets te vinden dat én goed past, en leuk is om te dragen. Ik ben ooit uit pure miserie eens zelf begonnen met kleren naaien, maar dat was toch een pak moeilijker dan ik dacht. Veder dan een simpel zomerjurkje en een rokje of twee ben ik nooit geraakt.
En ook: de kleren die te koop zijn, hangen elk seizoen af van de mode van het moment. Maar wat als die stijl je niet ligt?
Vroeger betaalden mensen een kleermaker om een pak/ jurk of drie op maat te laten maken en daar kwamen ze dan jaren mee toe. Eigenlijk is daar wel iets voor te zeggen he 😉
Ik heb onlangs een naaister ontdekt, hier niet zo ver vandaan. Toch eens proberen of dat iets wordt …
Als het iets wordt, zou ik dat graag horen!
Doe ik!