Hit & Run

(Goed idee van Kleine Atlas, dus doen we lekker mee.)

Welke levende persoon bewondert u het meest en waarom?

José Mujica. “He has been described as “the world’s humblest head of state” due to his austere lifestyle and his donation of around 90 percent of his $12,000 monthly salary to charities that benefit poor people and small entrepreneurs.” (Wikipedia). Daarom.

 Wat was vandaag uw eerste gedachte?

“Ik ga nog efkes blijven liggen.”

Wat is uw meest onhebbelijke karaktertrek?

Moeilijk te zeggen, want wat voor de ene onuitstaanbaar is, dat vindt een ander charmant.

Wat was uw meest beschamende moment?

In het midden van een volle aula zitten, naar de wc moeten, zo lang mogelijk volhouden, dan toch opstaan. Twintig mensen die hun tafeltje moeten opklappen en rechtstaan om mij door te kunnen laten. Ik sprint aan de zijkant van de aula de trappen op, struikel, ga volledig onderuit en neem in mijn val een vuilbak mee. Voor een publiek van driehonderd man.

 Kent u een gedicht of een passage uit een boek uit het hoofd?

“To be or not to be, that´s the question. Whether ´t is nobler to the mind to suffer the slings and arrows of outrageous fortune, or to take arms against the sea of troubles, and by opposing end them.”

Waarschijnlijk ooit uit het hoofd geleerd om mee te kunnen stoefen.

Als u naar de toekomst kijkt, wat ziet u dan?

De toekomst kunt ge niet zien, he. Misschien wel een beetje voelen, maar nu ook weer niet op grote afstand. Denk ik.

 Wat had u beter niet gezegd en tegen wie?

Ik kwam eens een studiegenote tegen in de trappenhal van het huis waar ik net een andere studiegenote had bezocht. Dat meisje zag dat ik wegging, en omdat zij van buiten kwam, zei ze: “Ik hoop dat ge een kap hebt, want het regent.” En ik antwoordde: “Dat maakt niet uit, ik heb veel haar.” Daarbij gaf ik vrolijk een zacht klopje bovenop mijn hoofd. Pas toen ik haar gepasseerd was, besefte ik dat het een meisje was met haaruitval op haar achterhoofd. Dat vond ik zo, zo erg. Het was echt gewoon een onschuldige, domme opmerking; ik had er helemaal niets mee bedoeld. Maar ik ben bang dat ze waarschijnlijk gedacht heeft dat ik haar wou uitlachen, wat echt niet waar was. Ik kon mezelf nadien wel voor het hoofd slaan.

Wat is uw foutste guilty pleasure?

Ik kijk graag binnen bij andere mensen. Gewoon om te zien hoe hun interieur eruit ziet.

Wie mag aanschuiven aan uw droomdiner?

Lucía Berlin, Thomas Hardy en Ludwig von Beethoven. En ik denk dat Elisabeth Kübler-Ross ook wel heel interessante verhalen zou vertellen.

Noem één ding dat de kwaliteit van uw leven zou verbeteren.

Nieuwe handdoeken. Van die heel zachte donkerroze.

Van welke gewoonte zou u graag af ­willen?

Te laat gaan slapen.

Wat zou uw superkracht zijn als vleesgeworden stripheld?

Enthousiasme -al weet ik niet hoe dat precies aangewend zou kunnen worden. O, en ik kan ook in spiegelschrift schrijven.

Wanneer hebt u voor het laatst gehuild en waarom?

Ik kwam per ongeluk de video van Mandy Harvey´s auditie tegen op youtube. Soms pink ik bij muziek wel eens een traantje weg, maar tijdens haar nummers heb ik van begin tot einde gejankt. Omdat het zo mooi is, maar ze het zelf niet kan horen. En omdat ze het ondanks alles toch doet. Als ik nu een excuus voor mezelf wil verzinnen, denk ik aan Mandy Harvey.

Wat is het dichtste dat u ooit bij de dood bent geweest?

Op 2 januari 2014 heb ik een migraine-aanval gekregen die zo vreemd was dat ik dacht dat ik een hersenbloeding had. En ik dacht toen echt dat het met mij gedaan was. Zo´n acht maanden lang heb ik met post-traumatische stress rondgelopen. Sindsdien bedenk ik me iedere dag dat het op elk moment gedaan kan zijn. Dat helpt je wel te relativeren.

Als u het verleden kon veranderen, wat zou u dan veranderen?

Ik zou op 24 juni 1995 naar Grâce-Hollogne gaan, mij in de struiken verbergen, de nummerplaat van Marc Duxtroux noteren, en ervoor zorgen dat de politie hem zou oppakken zodat Julie en Mélissa bevrijd zouden worden en alle andere gruwel voorkomen.

En in uw eigen verleden?

Je maakt bepaalde fouten omdat je op dat ogenblik het inzicht of de vaardigheden mist om betere beslissingen te maken. En elke fout die ik vroeger gemaakt heb, is een steen op het pad waar ik me nu bevind. Dus ik zit met het idee dat als ik ook maar één iets in mijn eigen verleden zou veranderen, dat ik dan in feite mijn dochter weg wens.

Maar soit, los daarvan: ik denk wel dat het me geen kwaad had gedaan germaanse of psychologie of schone kunsten te gaan studeren in plaats van me die drie jaar in de diergeneeskunde kapot te werken.

Als u terug in de tijd kon reizen, waarheen zou u gaan?

Uitgaan in de jaren ’70, dat moet toch wel de max geweest zijn.

Wat is de belangrijkste les die het leven u geleerd heeft?

De andere mensen doen ook maar wat.

Wie moet u spelen in de film van uw leven?

Een goede vriendin zei me eens dat ik haar aan Alyson Hannigan doe denken. Dus ja, doe die maar.

Welke song mogen ze spelen op uw begrafenis?

“Yellow” van Coldplay.

 Hoe wilt u herinnerd worden?

Als aangenaam gezelschap.

 

 

22 gedachtes over “Hit & Run

    1. Kleine Atlas

      doen 🙂 het is een stokjesestafette zonder dat het zo mag heten, want dat is zo 2016, én we hebben allemaal al druk genoeg zonder ook op onze blogs nog dingen te moeten. Ik zie het als een sociaal mini-experiment: zet iets interessants uit, laat mensen ernaar kijken en kijk wat er gebeurt. In kleuterklassen werkt die aanpak alvast heel goed 🙂

    1. Oh, en nu stel ik me voor dat we met een hele hoop mensen teruggaan in de tijd en die kinderen redden… Ik ben daarmee opgegroeid he, al die meisjes waren leeftijdsgenootjes. Ik heb dat nooit helemaal kunnen plaatsen.
      Dank voor de link!

  1. Kleine Atlas

    keigoed! Lekker korte oneliners die blijven hangen en u aan het denken zetten, zo lees ik deze rubriek het liefste, bedankt dus! Je hebt er ook enkele vragen in verwerkt waar ik zelf maar niet uitkom: guilty pleasures (ik loop elke keer vast op dat concept, ik vrees dat ik nog altijd niet volwassen genoeg ben of zorgeloos genoeg om mijn foute pleziertjes publiekelijk toe te geven), het droomdiner (help! ik wil dan interessant klinken maar heb al moeite om mijn echte bestaande vrienden uit te nodigen wegens onzekerheid over de eeuwig net-aangekomen-staat van ons appartement) en het waar-heb-je-spijt van (ik heb best veel spijt van alle nodeloos harde dingen die ik al aan mijn zoon heb gezegd, want als ik zo niet doe tegen mijn collega’s of vrienden, dan zou ik dat zeker niet tegen een jong kind mogen doen. Anderzijds denk ik dat iedereen met kinderen begrijpt hoe intens samenleven kan zijn).

    1. Ik heb er ook een heleboel vragen uitgelaten omdat ik vond dat ik er niets zinnigs op kon antwoorden, hoor 😉

      En inderdaad, over alles wat we in de opvoeding anders gedaan zouden hebben, moesten we toen beter hebben geweten, of een druppel meer geduld, of een greintje meer zelf relativeringsvermogen hebben gehad… Maar ook dat is een leerproces he. En de mensen waarmee je het frequentst conflicten hebt, zijn natuurlijk die waarmee je samenleeft. En al helemaal wanneer het driejarigen zijn die van geen “nee” willen weten 🙂

  2. Affodil

    Eigenlijk wel een goede uitnodiging tot zelfreflectie. Maar beantwoord je die vragen nu best spontaan (met het nadenken als dessert) of na diep nadenken (waarbij je je achteraf afvraagt of dit echt je eigen antwoord is of wat je wou dat het was)?

  3. Sarah

    “Waarschijnlijk ooit uit het hoofd geleerd om mee te kunnen stoefen.”

    Telkens wanneer ik die vraag in de Standaard Magazine beantwoord zag, dacht ik: “Die is dat nu toch gewoon even gaan opzoeken?”

    Dankzij jouw eerlijkheid besef ik dat er mensen wel degelijk quotes uit het hoofd kennen en nu weet ik ook waarom. Hihi.

    1. Ja, dat was echt zwaar, jong. En het rare was: het was een heel vreemde, zware aanval die hoogstwaarschijnlijk uitgelokt was door de combinatie slaapgebrek en rooibosthee. Moraal van het verhaal: nooit meer rooibos drinken, hah!

  4. Ik heb er een paar analoge, zoals te laat gaan slapen, foutste guilty pleasure als jij (alleen vind ik dat niet echt guilty), hoe ik wil herinnerd worden, terug reizen naar de jaren 70, die ik echt mocht beleven als jonge puber, …..

    Alleen…. mijn handdoeken moeten ruw zijn, ik houd niet van zachte handdoeken, ik steek ze doelbewust niet in de droogkast :-), liefst keihard gedroogd in de zon! 🙂

    1. Ze is er acht 🙂

      Ik bedoel: stel dat ik geen diergeneeskunde had gedaan, dan was ik nadien niet naar de lerenopleiding veranderd, en was ik niet in 2005 in Belfast terecht gekomen tussen de Erasmusstudenten van pedagogie, dus zou ik mijn man niet hebben leren kennen.

  5. Hihi, die “Ik ga nog efkes blijven liggen.” 🙂
    Zalige superpowers ook; dat enthousiasme, daar doe ik aan mee, denk ik 🙂 (misschien moet ik het lijstje ook maar gewoon eens invullen, want er zitten wel leuke vragen tussen)

  6. Pingback: Woorden uit het hoofd – goannelies

  7. Pingback: Hit & Run (1) – Le petit requin

  8. Pingback: Hit & Run (2) – Le petit requin

Plaats een reactie