Eigenlijk heb ik er een geweldig jaar opzitten: in 2019 heb ik alleen in juni en december migraine gehad. Dat is ongelofelijk, en sinds de lagere school ongeëvenaard. Voor het eerst in bijna dertig jaar kreeg ik een idee van hoe een leven zonder migraine eruit kan zien. Misschien dat daarom de aanvallen van twee weken geleden extra hard aankwamen.
De eerste aanval was de zwaarste en bracht me aan een duister randje. Want wanneer je hersenen niet meer goed werken, kom je in een soort niemandsland terecht. Wie ben je immers nog, wanneer je niet kan praten en denken (*)? Hoe kan je bij jezelf blijven wanneer er een oncontroleerbare storm onder je schedel woedt? Het is alsof je een beetje ophoudt te bestaan. Het is alsof (om nog maar eens naar Het Oneindige Verhaal te verwijzen) je aan de rand van een afbrokkelend Fantasia staat en het Niets inkijkt.
Dat is een uithoek waarvan het moeilijk terugkomen is. Toen de eerste aanval voorbij was, bleef ik leeg en verslagen achter. Ik voelde me een spook. Een paar dagen later kwam de tweede aanval, en toen die voorbij was, bleken er toch een paar zekeringen weer aangeschakeld die na de eerste aanval uitgevallen waren. Maar ik was een stukje van mezelf kwijt en wist niet waar ik het moest zoeken.
Gelukkig kwam er toen net die ene zaterdag in de maand aan, dat dochterlief bij mijn schoonouders blijft slapen, en mijn man en ik een stapje in de wereld zetten. Die avond gingen we uit eten bij een Indiër in de stad. Dus daar zat ik met mijn Spanjaard, en even leek het alsof we weer in het Verenigd Koninkrijk waren (een gevoel dat ik altijd krijg in een Indisch restaurant). We praatten en lachten, en ik zag langs zijn eerste witte haren en zijn eerste rimpels heen weer de jongen van 25 die hij 15 jaar geleden was.
En toen gebeurde er iets wat ik niet had zien aankomen: ik voelde opeens ook weer wie ik zelf was. Het was alsof ik mezelf door hem kon aanraken. Alsof er een stukje van mijn eigen ziel in hem lag waardoor ik weer bij mezelf kon komen. Een beetje zoals Voldemort een stukje van zijn ziel in Harry Potter had achtergelaten, maar dan op een lieve manier.
Dat lijkt mij wel het mooiste wat je voor iemand kan doen: een stukje van hun ziel bewaren voor de dag waarop ze zichzelf een beetje kwijt zijn.
(*) Ik lijd aan een soort migraine waarbij ik dezelfde symptomen krijg als die van een hersenbloeding.
Ondanks de oneerlijke pijnen vind ik dit een heerlijk stukje om lezen. Jezelf tegenkomen, ik lees het soms nog, maar begrijp het niet altijd. Ooit hoop ik dit ook te mogen ervaren, want het klinkt en leest fijn.
Ik wens je een 2020 zonder aanvallen.
Het feit dat je je niet goed kan voorstellen hoe “jezelf tegenkomen” voelt, wil misschien zeggen dat je altijd heel erg bij jezelf bent? Want je kan jezelf pas tegenkomen wanneer je jezelf een beetje kwijt bent, veronderstel ik? Dus dat lijkt me eerder positief, dat je jezelf nooit echt bent kwijt geweest 🙂
Ik vraag me soms af :wie is mezelf?
Als je het natuurlijk vooral hebt over de dagen vol pijn, dan verlies je inderdaad jezelf
Het gaat eigenlijk niet over de pijn… Ik bedoel, hoe je persoonlijkheid in het gedrang komt wanneer bepaalde delen van je hersenen niet meer goed werken. En ook hoe je niet echt jezelf kan zijn wanneer je door ziekte of handicap (wat het in dit geval was) niet meer deel kan nemen aan het sociale leven.
Maar nu drijf ik het misschien wat te ver, niet op letten 😉
Voor de vraag “wie is mezelf” vind ik de website 16personalities.com nog altijd ene aanrader.
Natuurlijk heb je gelijk dat je Jezelf niet meer altijd in de hand hebt als er een probleem is. Dat herken ik ook hoor. En in jouw geval zal het je zeker sterk beperken.
Ik ga de website eens bekijken.
Zo blij voor jullie 🙂
Merci 🙂 Ja, we hebben ook onze ups en downs gehad, maar het huwelijksbootje vaart een mooie koers nu 😉
❤
Yikes, die migraine klinkt eng, geen wonder dat je erdoor van je sokken geblazen wordt. Ik duim mee dat de aanvallen zeldzaam blijven, en nog liever helemaal wegblijven.
Wat mooi, hoe je schrijft over je lief. Enkel de allerbeste mensen slagen erin om je aan jezelf te herinneren wanneer je je even kwijt bent ❤️
Merci Katrijn 🙂 En eigenlijk een grappige voetnoot is dat Alfonso ooit nog Harry Potter gespeeld heeft in een boekenwinkel ten tijde van de hype. Met zijn zwart haar en brilletje moesten ze alleen maar een litteken op zijn voorhoofd schilderen en het was af 🙂
Als jullie het nog steeds jammer vinden om muggles te zijn, is dit misschien leuk (met de wilde gok dat Barcelona de dichtstbijzijnde stad is). Ik blijf er reclame van tegenkomen op alle sociale media en vrees dat die reclame werkt, want als ze in mei in Dublin zijn wil ik meedoen samen met een ander bevriend gezin met HP fans… Zoon is intussen boek 6 aan het verslinden en ik begin hem mentaal voor te bereiden op de teleurstelling van de vervolgboeken. Die screenplays komen voor mij toch bijlange niet in de buurt van de oorspronkelijke reeks… https://www.cluedupp.com/products/witchcraft-wizardry-barcelona
Oooh, dat ga ik eens aan mijn man voorleggen, merci voor de tip!
O ik hou zo van jou en je stukjes! (Is dat raar om te zeggen?) (Maakt me dat uit?) (Nee)
En wat is die horcrux nou?
Ja, da´s een Harry Potter referentie, da´s eigenlijk iets waarin je een stukje van je ziel bewaart. Je kan de hele uitleg vinden als je op wikipedia “horcrux” intypt.
Ik was vroeger ook helemala niet mee met de Harry Potter boeken, maar sinds ik met dochterlief de films heb gezien, ben ik er samen met haar ene grote fan van geworden, want het zit echt allemaal supergoed in elkaar, en nu zijn we ook de boeken beginnen lezen.
Hihi, nee hoor, dat is juist keileuk om te horen!
Die migraine lijkt me een verschrikking. Wat goed dat er zo’n grote verbetering is. Houden zo.
Thanks! Ik ben gewoon moeten stoppen met werken, dat heeft echt het grote verschil gemaakt.
Kak, die migraine!
Vroeger had ik er heel veel last van, tot mijn operatie aan de sinussen. Tegenwoordig niks meer.
De liefde voor ‘je Spanjaard’ druipt van dit logje. Ik heb een dweil moeten nemen, maar vond dit helemaal niet erg…
😀
Als ik dat zo lees, dan was die migraine die ik vroeger had een simpel hoofdpijntje (al wist ik dan ook niet wat vóór en achter was). Pure horror! Gelukkig is het dit jaar eerder zeldzaam geweest.
En ik kan me zonder meer aansluiten bij wat de anderen over deel 2 schrijven: superlief!
Tussen alle miserie door heb ik wel het geluk dat de hoofdpijn meestal niet komt opzetten (ik heb een uitzonderlijk lang aura, eigenlijk). Want die hoofdpijn is ook niet om mee te lachen, jij hebt vroeger ook vast hard afgezien!
Pillen bij de kilo geslikt en als er nu eens 1 geholpen had! Tot ik een operatie aan de bovenkaak kreeg en de tandchirurg op het lumineuze idee kwam om mijn wijsheidskiezen dan maar meteen te verwijderen terwijl ik toch in slaap was. Ik heb namelijk héél moeilijk te trekken tanden en dat had hij vast op de röntgen gezien. Nooit meer migraine gehad. Die wijsheidskiezen stonden te dicht bij de kaakscharnier en daardoor kwam er heel veel druk op mijn schedel als ik mijn mond dicht deed (in mijn slaap knarste ik blijkbaar ook nog). We zijn nu 40 jaar verder, dus ik ben nu welhaast zeker dat ik er vanaf ben. 🙂
Allez jong! Chance dat die chirurg die kiezen heeft getrokken zeg, van een geluk bij een ongeluk gesproken… Zo zie je maar he, je weet het nooit met migraine. Het kan echt door vanalles veroorzaakt worden.
Laatst hoorde ik dat je het leven maar kan ervaren dankzij contrast: als alles altijd goed gaat, besef je niet dat je het goed hebt. Nu wens ik je heel zeker niet meer migraines toe (integendeel!), maar wat je beschrijft over je ziel terugvinden via je man… Tja, da’s de schoonheid van contrast dus ❤
Ja, dat is zeker waar, dat is heel mooi gezegd 🙂
Liefde, liefde, liefde.
Mooi, Kathleen.
🙂
Oh, zo mooi hoe je dat beschrijft!
Ik hoop dat de volgende aanval van migraine nog heel lang uitblijft.
Dankjewel Greet! Daar gaan we voor in 2020 🙂
Zo schoon, hoe je dat beschrijft. Al is de migraine natuurlijk allesbehalve iets moois. Hoopgevend dat er zo weinig migraine was, maar wel beangstigend dat het zo heavy was. Ik heb het vaker, maar de intensiteit is niet te vergelijken met die van jou, zeker niet sinds ik met de pil stopte. Ik hoop in elk geval dat je een gezond jaar tegemoet gaat, met weinig of zelfs geen aanvallen!
Bedankt Samaja, ik hoop voor jou hetzelfde! Dat we allebei een lekker gezond nieuw jaar ingaan!
Migraine is ambetant en dat is nog lichtjes uitgedrukt waarschijnlijk. Ik heb het heel af en toe en bij mij is het helemaal niet zo erg. Het begint met een half zicht en kort daarna hoofdpijn.
Dan heb jij ook auramigraine… Gelukkig is het maar heel af en toe. Weet je wat jouw triggers zijn?
Oh ik wist niet dat daar een aparte naam voor was. Ik vermoed stress en vroeger ook de pil.
Ja, als je die flikkeringen ofzo voor je ogen ziet, dat is aura. Dan hoor je bij de bijzondere minderheid 😉
Oh echt? Ik dacht dat dat bij iedereen met migraine zo was? 😀 Ik vond het wel al bizar dat ik bijna geen hoofdpijn heb, of toch niet anders dan gewoon hoofdpijn qua pijn.
Daar is ook een naam voor, dat heet “silent migraine” 🙂
Dit is ondanks de miserie en pijn een prachtig liefdesverhaal. Zo mooi Kathleen!
Dankje!
Heftig. En heel mooi verwoord. Alhoewel ik dat niet kan zeggen vanuit ervaring. Ik heb godzijdank nog nooit zo’n aanval meegemaakt en hopelijk zal dat ook nooit gebeuren. Sterkte. En fijn dat de Spanjaard jou dat kan geven.
De manier waarop je de effecten van migraine op het zelf beschrijft, lijkt op de woorden van een vriendin die een maand lang in coma lag nadat artsen een deel van haar hersenen weghaalden. Ze heeft constant dat gevoel. Fijn dat het bij jou nu zoveel beter gaat.
Wat moet dat zwaar zijn… Heeft je vriendin daar ooit over geschreven, heeft zij ook een blog ofzo?
Nee. Momenteel zit ze zo diep dat er bijna niets lukt.
Oh.. Wat erg :((
Maar Kathleen, zo schoon ♥️
Ik hoop weliswaar dat je een jaar zonder migraines tegemoet gaat, maar dat als het toch gebeurt A. er is om je weer terug te brengen.
Dankjewel 🙂 Ik heb er voor januari al wel één opstaan, maar we gaan optimistisch de rest van het jaar tegemoet!